1D's Little Omega

7

"Alfa."

Louis göz yaşlarının arasında söyledi.

"Neredesin?"

Ellerini bebeklerini koruyabilirmiş gibi şişkin karnının üzerine yerleştirdi. Çok fazla sancısı vardı ve Harry yoktu.

Ayağa kalkmayı denedi ama canı o kadar çok yanıyordu ki bunu bile başaramadı. Burada bebekleri ile birlikte öleceği düşüncesi ile şiddetlenen ağlaması nefesini kesmeye başlayınca panikle gözlerini araladı.

Kendini odasında bulduğunda rüya gördüğünü anlasa da göz yaşları kesilmiyordu. Kollarını karnına sararak burnunu çekti, o kadar gerçekçiydi ki etkisini üzerinden atamıyordu. Sakinleşebilmek için bir süre kendine zaman tanıdıktan sonra çıplak ayaklarını zeminle buluşturdu. Ayağa kalkıp göz yaşlarını tişörtünün koluna sildi ve mutfağa doğru adımladı.

Alt kata indiğinde mutfaktan çıkmakta olan Harry'i görmesiyle olduğu yerde kalakaldı. Alfa başını ovalayarak mutfağın ışığını kapattı. Odasına doğru yöneldiğinde ise Louis ile karşılaştı.

Omega merdivenlerin başında kıpkırmızı gözleri ve ıslak yanakları ile ona bakıyordu, kaşlarını çattı.

Çok üzgün ve bir o kadar da korkmuş görünen çocuğun ince bedeni yaprak gibi titriyordu.

Ona doğru bir adım attığında omeganın çatlamış sesi kulaklarına doldu.

"Neden, beni yalnız bıraktın?"

Alfa duyduklarıyla dondu, Louis onunla aynı rüyayı görmüş olabilir miydi? Gerçi buna kabus dese daha yerinde bir tabir olurdu.

Harry her saniye Louis'i doğuma bu kadar yakın bir zamanda yalnız bıraktığı için kendisine küfürler ederken omeganın sancılarını hissettikçe daha çok gaza basıyordu. Bir yandan da hissettiği acının ona engel olmaması için direksiyonu eklemleri beyazlaşana kadar sıkıyor, kaza yapmamaya çalışıyordu.

"O-onlar ölebilirdi."

Louis avcunun içine topladığı tişörtü karnına bastırarak tekrar konuştuğunda alfa hızla yanına adımladı. Haklıydı, o da aynı şeyleri görmüştü.

Omeganın solukları bir kez daha gördüklerinin etkisiyle kesilmeye başladığında Harry zihninde yankılanan kurdunun sesi harekete geçti, ona yardım etmeliydi. Küçük çocuğu omuzlarından tutarak medivenlere oturttu.

"Louis, nefes al bebeğim."

Kendisi de hemen yanında yerini alırken söyledi. Sonra yüzünü ellerinin arasına aldı ve yaşlarla parlayan okyanuslarının kendi gözleri ile buluşmasını sağladı.

"Sadece bir rüyaydı güzelim, seni asla yalnız bırakmam."

Louis yeşillere bakarak alfanın güven verici sesine odaklanmaya çalıştı.

"Hadi, benimle beraber."

Harry sakin bir ses tonuyla konuşurken omeganın ona uyum sağlayabileceği şekilde sesli soluklar alıp verdi. Sonunda küçük olan sakinleştiğinde ise onu kollarının arasına çekti. Omega gözlerini sımsıkı kapatarak alfanın göğsüne sığındı.

"Böyle bir şeyin olmasına asla izin vermem Louis."

Harry söylediğinde Louis yeşilleri görebilmek için kafasını kaldırdı. Harry'nin gördüklerini nasıl bildiğini anlayamamıştı.

"Sen, nasıl biliyorsun?"

Sorduktan sonra küçük bir çocuk gibi burnunu çekmesi alfayı gülümsetmişti. Omeganın yumuşak saçlarını elleriyle geriye doğru tararken cevap verdi.