Unwanted Proposal

Kabanata -1-

Pabaling-baling ako sa kama ko habang pilit na winawala ang sinabi sa akin ng taong yun. Hanggang ngayon ay paulit ulit pa din siyang nag rereplay sa utak ko sa parang sirang plaka.

Hindi na ako makatulog dahil sa pag iisip. What if totohanin niya ang sinabi niyang pakasalan ako? Pero hindi naman talaga ako buntis.

How can I tell him the whole truth when I don't even know his name. God, I think I'm going crazy.

Bumaba ako sa kama ko at nagsuot ng robe para kumuha ng gatas. I need to calm down and forget what he said.

Maybe, kaya niya lang sinabi yun para sabayan ang kadramahan ko. Tama. Tama. Bakit naman siya magpapakasal sa akin? Ni hindi niya din ako kilala. For sure di na magkocross ang landas namin. Sa laki ng Pilipinas.

Pagkatapos kong magtimpla ay bumalik na din ako papunta sa kwarto ko. Pagkapasok ko pa lang ay napansin ko kaagad ang phone kong umiilaw. Dali dali ko itong inabot at sinagot ang tawag.

"Baby?" masayang bati ko. Inilapag ko ang gatas ko sa bedside table kung saan nakapatong ang lampshade.

"You're still awake?" he huskily asked. I smiled to myself. I really love his bedroom voice. We're together for a year now but the chills and tingling everytime I hear his voice was still there. I really love this man.

"I can't asleep." sagot ko. Hindi ako makatulog dahil sa kalokohang nagawa ko. Hindi ko alam kung paano sasabihin sa kanya na may mabiktima na naman akong tao dahil sa isang laro.

Yes, na naman dahil nagawa ko na ito noon but dati kasi ang bilis kumagat ng guy na biniktima namin at andoon ang mga pinsan ko. But now is different and I don't know how to get away with this.

I heard him sigh. "Why? Is there anything bothering you, Baby?" tanong nito. Agad akong umiling para bang nakikita niya ako. I don't really know how to say this? I don't know where to start.

"Nothing. It's just that I missed you. When will come home?" sagot ko. Gusto kong kalimutan nalang ang ginawa ko. It's just a game and for sure di naman siguro seryosohin ng taong yun ang pakasalan ako.

Hindi pa naman siguro siya nahihibang para pakasalan ako. Not unless gawain niya talaga ang makipagtalik kung kani-kanino kaya siya kumagat sa kasinungalingan ko.

"I missed you more. Don't worry, I'm coming home two days from now." sagot nito. It's been a week since he left the country for some business matters. And he's finally coming home. Sa buong panahon na hindi kami magkasama at nagkikita ay ang lagi kung kasama ay ang mga pinsan ko. He always contact me but tonight is different. I feel guilty from cheating.

Kung hindi lang naman talaga sa isang laro hindi sana ako magkakaproblema ng ganito. Bakit pa kasi pumayag ako? Gustuhin ko mang wag na magpakita sa taong yun pero I need to. I need to tell him the truth or it haunt me forever.

Pagkatapos naming mag usap ng boyfriend ko ay nakatulog na din ako. Mga past midnight na din yun. We talked random stuff, just like a normal couple did. We says cheesy words and our good-bye's and goodnight's.

Kinabukasan ay tinanghali ako ng gising. And since wala naman ako masyadong gagawin dahil may taga pagmahala naman ng shop ko kaya kahit anong oras ay pede aking pumunta doon.

Pagkatapos kong maligo at makapagbihis ng usual outfit ko pagpupunta ako ng shop ay bumaba na din ako para mag amusal. At the age of 24 I am still with my parents. Kahit gustong gusto ko nang magkaroon ng sariling bahay but my dad won't allowed it.

"Oh, andito na pala ang anak ko." biglang lumipad ang mata ko papunta sa sala kung saan nakatayo ang Daddy ko habang may kausap ng lalaking nakatalikod.

Sa di alam na dahilan biglang nagsitaasan ang balahibo sa batok ko at parang gusto kong umakyat pabalik sa taas. What the hell is he doing here? Takot kong tanong sa sarili ko. Parang gusto ko nang mawala sa mga oras na yun.

"Alejandria, come here, princess. Someone's looking for you." tawag sa akin ng Daddy ko. Ang sigla naman ata ng boses ng tatay ko. Napako na ata ang paa ko sa kinatatayuan ko. Nanaginip pa din ba ako? Tell me, it's just a dream, right?

Lumingon ito sa akin habang may maliit na ngising naglalaro sa kanyang mga labi. By the look in his playful smile, this man is so dangerous. Lumunok ako ng laway at unti-unting naglakad papunta sa gawi nila. Para akong natutunaw na yelo sa sobrang lamig ng pakiramdam ko.

Ngumiti ako ng peke sa Daddy ko habang nakangiwi sa bisitang kasama niya. Paano niya nalaman ang bahay ko? At anong ginawa niya dito? Pero mabuti na din yung nandito siya at di ko na kailangan pang hanapin ang tirahan nito para humingi ng dispensa sa nangyari.

"Good morning, Dad." bati ko sa kanya sabay halik sa pisngi nito at bumaling sa lalaking nasa harapan namin. "I didn't know you have a visitor." sabi ko habang nakatingin sa bisita. Pero deep within I feel like dying.

Biglang nawala ng ngiti ng daddy ko at napalitan ng pagtataka ang kanyang mukha.

"But he's looking for you. Akala ko nga kilala mo siya." magtataka pa ding saad ng Daddy ko. Umupo kaming tatlo sa sofa at inutusan ng katulong na dalhan ng makakain ng bisita.

"I don't know him." sagot ko. Which is true naman. Hindi ko naman talaga siya kilala. Kaya nga hindi ko alam kung anong gagawin ko sana para mahanap siya, pero siya na mismo ang pumunta sa akin.

Kumunot ang noo nito na para bang hindi nagustuhan ang narinig mula sa akin. " Excuse me Sir. Can I talk to your daughter first? I think she forgot my name." magalang na paalam nito magkamaya-maya.

Bumaling sa akin ang ama ko bago tumango. Nanlaki ang mga mata ko. No Dad don't leave me. Parang gusto kong hatakin ang braso ng Daddy ko wag lang siyang umalis sa tabi ko.

"Sure." ngiti ng Daddy ko at tumayo na. "If you need anything, just tell Alejandria and she'll take care of it." sabi pa nito bago tuluyang makaalis. He kissed my temple and bid goodbye.

Huminga ako ng malalim at kinamot ang ulo ko. "Anong ginawa mo dito sa bahay namin?" tanong ko sa kanya ng makaalis na ang Daddy ko. Pero sa totoo lang natatakot pa din talaga ako.

"I'm here to talked about the wedding." seryosong sagot nito dahilan kaya napanganga ako. Is he even serious? Yes He Is!

Biglang nagbago ang naramdaman ko mula sa takot ay napalitan ito ng inis sa lalaking kaharap ko ngayon.

"So naniniwala ka talagang nabuntis mo ako? Ni hindi nga kita kilala." biglang singhal ko dito, dumilim ang mga mata nito pero agad ding nawala at bumalik sa pagiging seryoso.

"Why not. Don't tell me you're going to deny it right now? I'm telling you. It's useless. Whether you're pregnant or not you have to marry me." nalaglag ang panga ko sa sinabi nito.

He's not kidding for real and he's willing to marry me. Parang gusto kong tumawa ng malakas. This guy is crazier than I am. What made he think that I am going to marry him? He's insane. Mas nababaliw pa ata siya kesa sa akin.

"At sa tingin mo magpapakasal ako sayo? Ni hindi nga kita kilala, at isa pa joke lang yun, Mister. It's part of our sick joke and you have been deceived. How pathetic." sunod sunod kong tanggi, biglang umasim ang mukha nito at parang may kung anong emosyong naglalaro sa mga mata nito.

"Then, magpapakilala ako sayo." tinaas ko sa ere ang kamay ko para pigilan siya.

"No need. I'm not interested." dumilim ang mukha nito. Para siyang nainsulto sa ginawa ko. I know that face, I have seen that on my cousin when they get mad.

"So, you have just play tricky games at me yesterday? Do you think I am buying your excuses? No, honey. Whatever you say you're going to marry me." madiin nitong pahayag.

"You're crazy." singhal ko. Ngumisi ito ng nakaloloko.

"You have played a wrong player, Babe. You have chose a wrong person. Now, taste the dose of your own medicine." bulong nito.

"And don't dare try to run or hide, babe, I'm gonna find you, even in the depth of the earth." nagsitaasan ang balahibo sa batok at kamay ko dahil sa banta nito.

No way.