It Started With A Lie 2

Prologue

Napahawak ako sa ngayong malaki ko ng tiyan. Sa susunod na buwan ay kabuwanan ko na. Hanggang ngayon ay para pa din akong nakalutang. Parang hindi pa din nag si-sink in sa utak ko na sa maiksing panahon ay magiging Mrs. Raven Alvington ako. Yes, I am now a married woman. And I am carrying my wife's surname and so is her child.

Ilang buwan matapos kaming ikasal ni Shannon ay na pag desisyonan namin sumailalim sa Intrauterine Insemination (IUI) Procedure. I wanted the baby to look like Shannon's, so yung eggs nya yung inilagay sa akin.

Isa lang ang hinihiling ko once na lumabas na ang baby sa sinapupunan ko, at yun ay ang wag sana siyang maging kasing kulit ni Shannon. Don't get me wrong, I love my wife so much but she can be a really pain in the ass most of the time so having two of them will be like crossing a cliff without a sturdy bridge. If you know what I mean.

I decided to bring lunch for Shannon this afternoon. Inip na inip na kasi ako sa bahay namin. Hindi ko na ipinaalam sa kanya para surprise. Simula ng ikasal kami naging responsible siya at mas naging masipag. Lalo na nung nag dalang tao ako. Proud na proud ako ng sabihin nyang bukod sa mahalin ako eh gusto na nyang mag trabaho sa kumpanyang itinayo ng dad nya.

Instead of elevator, nag hagdan na lang ako para exercise na din. Nasa third floor lang naman yung opisina nya. "konti na lang baby, makikita na natin si mommy", kausap ko sa baby sa aking tiyan.

Nang makarating sa pakay ay hindi na ako nag abalang kumatok pa. Kilala naman na din ako dito kaya walang problema. Excited na itinulak ko yung pinto at sinabing, "surprise!" 

A loud thud filled the room. The food I happily prepared a while ago is now scattered on the floor.

A rivulet of tears ran down my face.

Pain.

Extreme pain.

Yan ang mga nararamdaman ko ng mga oras na yun. To escape what I just witnessed, I slammed the door behind me and run as fast as I can.

Hindi ko na malaman kung ano ang masakit. Puso ko ba or yung tiyan ko?

Basta sige lang ako sa pag takbo.

Halos magkanda patid ako sa hagdan sa pagmamadali. Nasa ikalawang palapag na ako ng mapatigil ako. May malapot kasing likido na dumadaloy sa mga legs ko. Napakapit ako ng mahigpit sa railing ng hagdan at halos mapaupo ng biglang humilab ang tiyan ko.

"Oh God,  oh God. Please not now" I yelp in pain ng sunod sunod na contraction ang maramdaman ko.

"Shanooooooooon!!!!" I screamed..