Bu olaydan sonra birlikte bir parka gittiler. Geon-Woo’dan parkın en ucunda durmasını ve oradan kendi söylediklerini dinlemesini istedi. Bakalım Geon-Woo söylediklerini duyabilecek miydi? Oğlan duyamadı ama kız ona "denedim ama yapamıyorum" diye bağırmıştı. Kız, genç adamın kendisine ne kadar aşık olduğunu anlamıştı. Artık ona eziyet etmek istemiyordu. Geon-Woo’ya birbirleri hakkındaki gerçek düşüncelerini birer kağıda yazıp tepedeki ağacın dibine gömmeyi teklif etti. Anlaşmalarına göre bir sene sonra aynı yerde buluşacaklardı. Buluşurlarsa birbirlerine kavuşacaklardı; yok eğer buluşamazlarsa demek ki birbirlerinin kaderinde yer almıyorlardı. Oğlan anlaşmayı kabul etti. Kağıtları gömüp ayrıldılar. Kızı beklediği bir yıl içinde Gen-woo, başından geçenleri bir internet blogunda mektuplar halinde yazdı. Hikaye bütün Kore’de bir anda patladı. Bir yayıncı mektupların yayın hakkını satın aldı. Mektuplardan oluşan roman bestseller olunca, aynı öykünün filmi yapıldı ve tam 4 milyon Koreli sinemaya koştu. Hikayenin şu anda Japonya’da dizisi yapılıyor, Bollywood Hintçesini beyaz perdeye uyarlıyor, Steven Spielberg’ün firması ise geçen ay Amerikan versiyonunu DVD olarak ABD pazarına sürdü. Hırçın bir kızın aşık erkeğe yaptıkları, Pasifik’in her iki yakasında eziyetçi kız konulu yeni bir manga (çizgi roman dergisi) türünün de doğmasına neden oldu.
