DISCLAIMER: This is a work of fiction. Names, characters, business, places, events, locales, and incidents are either the products of the author's imagination or used in fictitious manner. Any resemblance of actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental.
Please be advised that this story contains sensitive contents, mature themes and strong language that are not suitable for very young audiences.
_____________________________________________________________________________________________________________
"Bakit ngayon ka lang? Tara na late na tayo!"
"Sandali lang naman. Kaaga pa e" pagdadabog ko kay Snow.
"Sino ba kasi yung artistang yun? Pwede bang maiwan nalang ako?" tanong ko sa kanya. May pupuntahan daw kaming concert ng idol nyang artista.
"No way! Come with me Tasia. Hindi kita pwedeng iwan mag-isa dito"
"Why? Kaya ko naman ang sarili ko e" pagdadabog ko sa kanya
"Sinabi ko bang hindi? Hayss! tara na! wag na masyadong madaming sabi, late na tayo e" tss. edi wala na naman akong nagawa.
Nandito kami sa US ngayon. Simula nung iwan nya ko, sumama na ko kila tita Celest dito sa US kasama si lola. Mas okay na yun, dahil natutulungan ko sila tita dito at ako na din ang nagmamanage sa isang business namin.
Pagkarating namin sa venue ay madami nang tao. Bago ako bumaba ng sasakyan biglang nagring ang phone ko. Tumatawag si tita.
[ Tasia where are you? ] tanong ni tita
"May pinuntahan kaming concert ng isang Filipino artist tita. Niyaya lang ako ni Snow."
[Okay. Take care ha? Don't forget to drink your meds. And may dinner pala tayo mamaya, we have a visitors from the Philippines.]
"Sino tita?" nagtatakang tanong ko kay tita.
[Basta. Malalaman mo din mamaya]
"Tss okay. bye na tita. Tawag nalang ako sayo mamaya"
[Okay baby, take care! Love you!] masayang sabi ni tita.
"Love you!" sabi ko at in-end na ang call. Laging tumatawag si tita kapag umaalis ako ng bahay. Nag-aalala kasi sya pero lagi ko namang sinasabi sa kanya na okay lang ako.
"Tasia let's go!" sigaw ni Snow. Nakababa na pala sya ng sasakyan. Excited sya masyado, tss. Nilapitan ko agad sya dahil baka magwala yun kapag binagalan ko pa.
"Masyado kang nagmamadali" pagtataray ko sa kanya. "Woi ano ba!" bigla akong hinila ni Snow papasok sa venue. Medyo late na kaming nakarating. Hindi ko alam kung sinong artista ang sinasabi ni Snow. Ang sabi nya isang sikat na sikat daw na Filipino artist.
"Let us all welcome Callix Azriel Sullivan!" sigaw ng nagsasalita sa harap
Bigla akong natigilan. Malakas na hiyawan ng mga tao ang naririnig ko. Masyadong malakas.
"Hey Tasia! What are you doing? Let's go!" sigaw ni Snow
"Hi everyone!" nagsalita si Callix. Lumalim ang boses nya. Boses lalaki na talaga. Hindi ko na makilala ang boses nya. Nagmature na ang itsura nya. Mas lalo syang gumwapo. May biglang kumirot sa puso ko. Tumulo ang luha ko. I miss him so much. Sobrang sakit ang makita ka Callix. Lahat ng sakit na naidulot mo sakin, lahat bumabalik.
"Why are you crying Tasia?" nag-aalalang sabi ni Snow
"It's him. It's him Snow" kumikibot ang labing sabi ko
"What did you say? Who's him? what are you talking about?" nagtatakang tanong ni Snow. Hindi nya na alam ang gagawin.
"Callix. The one who I loved the most but broke my heart into pieces." umiiyak nang sabi ko kay Snow.
"OMG! I'm so sorry Tasia! Hindi ko alam. I'm really sorry." nag aalalang sabi ni Snow. "Let's go. Let's just go home" hinawakan ni Snow ang kamay ko para hilain palabas pero pinigilan ko sya.
"Give me a minute please"
Sabi ko sa sarili ko, masasabi ko lang na nakamove on na ko sayo kapag nakita kita at wala na akong mararamdaman. Pero ngayon, masasabi kong meron pa din. Mahal pa din kita. Hindi pa rin ako nakakapagmove on Callix. Nandito pa din pero hindi na tulad ng dati. Masyado akong nasaktan.
It was nice seeing you again. I want to touch you, I want to hug you, I want to kiss you. pero masyado nang masakit Callix.
Humihikbi na ako habang tinitignan sya. Nasa likod ko lang si Snow, hinahawakan ako.
"Tasia let's go. Baka kung ano pang mangyari sayo dito. Tara na please." naiiyak nang sabi ni Snow
Masaya ako para sayo. Naabot mo na ang pangarap mo Callix, sikat ka na at proud ako sayo.
Mahal kita Callix pero pasensya na dahil ayoko nang maging parte ng buhay mo at ayoko na din maging parte ka ng buhay ko.
Biglang nanlabo ang mga mata ko. Masakit Callix. Gusto kong magsumbong sayo kasi nasasaktan ako pero ikaw ang dahilan ng sakit na nararamdaman ko.
Nandilim ang paningin ko. Hindi ko namalayang.....
__________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________
:))
I am not a professional writer po and hindi din po ako ganun kagaling but I promise you to give all my very best for the Heart Trilogy. Please do support.
Wait for the next chapter of the story.
Thank you and God bless! Love uuu alll!!
