Senin kanatların yoktu,
nasıl uçtun da gittin?
Yoongi'den...
"Yetişemedim güzelim sana..."
"Duydum ben seni... Gelemedim yanına, korktum ben..."
"YOONGI!"
Kafamı kaldırıp buraya doğru koşan Jisoo'ya ve arkasındaki Namjoon'a baktım.
"Yoongi! Jennie nasıl?"
"Bilmiyorum. Çıkmadı daha doktor..."
"Nasıl oldu bu?" ağlamaktan zor konuşuyordu.
"Her gün evimin yanındaki uçurumda çığlıklar atarak ağlıyordu. Başta Jennie'ye benzetmiştim yüzünü ama sonradan o olmadığına kendimi inandırdım. Korkmama rağmen o evden gidemedim Jisoo. Annemden kalan tek hatıra o evdi..."
"Neden bize anlatmadın Yoongi?"
"Yapamazdım Namjoon. Zaten sınav senesindeyiz. Sizin kafanızı bir de bununla yoramazdım."
Sözümün bitmesiyle Jennie'nin bulunduğu odadan doktorun çıkması bir oldu. Hemen telaşla ayağa kalktım.
Jisoo benden önce davranarak doktora sordu;
"Jennie iyi mi Doktor Bey?"
"Hâlâ durumu kritik. Çok kan kaybetmiş. Elimizden geleni yapıyoruz. Ama biraz daha geç kalsaymış kurtulma şansı yokmuş. Tam zamanında getirmişsiniz."
"Anlıyorum. Teşekkür ederiz Doktor Bey."
Olduğum yere çöküp kaldım. Biraz daha geç kalma ihtimalim beynimi yiyip bitiriyordu. Eğer biraz daha perdenin arkasına saklansaydım o ölecekti...
Kendi kendime fısıldadım;
"Jennie lütfen beni bırakıp gitme. Ama gidersen peşinden geleceğim güzelim. Söz veriyorum..."
🌻🌙💫
Sonraki bölüm final :"D
Yelly🍷
ŞİMDİ OKUDUĞUN
scream, yoonnie
FanfictionMin Yoongi'nin evinin yanındaki uçurumdan geceleri kadın çığlıkları gelmeye başlamıştı.Jennie Kim ise tam da o zaman büyük bir depresyondaydı ve geceleri kimsenin duymadığını düşünerek uçurumda çığlık çığlığa ağlıyordu. Çünkü Min Hyunsuk hayatını ma...
