güzel günler geçirmiştik.
o gün benim "doğum günü hediyem." olarak çiçek getirmiştin bana.
"küstüm çiçeği," demiştin.
"küstüm çiçeği bulamadım onun yerine papatyalarım var." hafif kırılmıştı sesin.
"bunları küstüm çiçeği olarak kabul eder misin?" sonunda yüzüme bakmaya cesaret edebilmiştin.
beş dakika ayakta bekledik biz.
öylece baktık birbirimize.
olur, dedim içimden.
küstüm çiçeği bunlar. anlamıştın sevgilim.
bakışlarımdan,
duruşumdan,
sarılışımdan,
sevgimden anlamıştın o çiçekleri kabul ettiğimi.
ve elimi saçına geçirip dağıttım;
"manolya."
güldün, güldük.
sanki o çiçekler hiç solmayacakmış gibi.
