Yeşil Rüzgar

Bölüm 3 - Tatlı Öpücük

Telefonun Rüzgar'da olduğuna emindim.Çünkü bir tek o yanımdaydı bugün.

Sabah olmuştu.Erkenden giyinip evden çıktım.Okula girdiğimde çoğu kişi bana gülmeye başlamıştı.Birkaçı da gözlerimdeki öfkeden korkmuştu.Sınıfa girdiğimde Neslişah beni hemen kolumdan tutup sınıftan dışarı çıkardı.

''Ne oldu Neslişah?''

''Telefon yanında mı?Şu oyunu oynamadan duramıyorum ya!''

''Hayır,kaybettim telefonu ya.Ama Rüzgar almış olabilir.''

''Ne?!Ne ara siz Rüzgarla ko...''

''Dün,sahilde.Ben okuldan çıkar çıkmaz peşimden geldi.Hatta bak bana ne verdi.''

Cebimden mendili çıkartıp tebessümle ona gösterdim.Ama endişeli görünüyordu.

''Neyin var?'' diye sordum.

''Galiba öğrendi..''

''Kim?''

''Rüzgar diyorum!''

''Neden öğrensin ki?''

''Çünkü ben sana Rüzgar'a aşkını hala söylememekle hata yapıyorsun diye mesaj attım.Eğer telefon ondaysa gerçekten durum ço...''

Hemen sözünü kestim ve koşarak dışarı çıktım.Çantam sırtımdan düşmüştü.Elimde,bana verdiği mendil vardı.Avucumla mendili sıktım ve okulun arka bahçesindeki boş duvarın önüne geldim.Duvarın önünde diz çöküp ağlamaya başladım.

Ta-da!Yine bilincimi kaybederek deliler gibi duvarları yumruklamaya başladım.Ellerim acıyordu.Birden yere yığıldım ve tekrar ağlamaya başladım.

Derken..Rüzgar'ı birden önümde gördüm.Bana doğru eğildi.Usulca sordum.

''Herşeyi biliyor musun?''

''Evet.''

''Bana kızgın mısın?''

''Ben sana asla kızamam.''

Bir anda şok olmuştum.Benle birlikte ayağa kalktı.Ellerimi tuttu.Yoo hayır,bu sefer rüya olmadığına adım gibi eminim.Şaşkın şaşkın yeşil gözlerine bakıyordum.Birden bana ''Gözlerin parlıyor'' dedi.İnanamadım.Şaşkınlıkla ''Ne!'' diye sordum.

''Gözlerim mi parlıyor!Sen bunu nasıl fark ett...''

Cümlemi tamamlayamadan dudaklarımı hissettim.Beni öpmüştü.Beni öpmüştü!