Düşündürücü Satırlar

vera

selâmün aleyküm dostlar.🙋🏻‍♀️ önce selam, sonra kelam. büyüklerin de dediği gibi.. sözlerin güzeliyle başlayalım ki kelamın bir anlamı olabilsin. 🌿
aslında hangi sözü dizeceğimi bilmiyorum. boğazım düğümlü, yüreğim ateşler içinde ve gözlerim nemli. hele ki numan arıman'ın vera şiiri... yüreğimdeki yangını körükledi. gencecik yaşta kaybettiğimiz bir şairimiz kendisi. bendeki yeri bambaşka. bu çağda sadece kirli parmaklı insanların olmadığını anlatan, hatırlatan biri. her ne kadar da bu çağdan kopup gitse de...
rabbim güzel eserler bırakabilmeyi, ölüyken de yüreklerde diri kalabilmeyi, yürekleri diriltebilmeyi ve islam'ı hatırlatabilmeyi nasip etsin. (allahümme amin ecmain🤲🏾)

nefret edilesi bir çağda yaşıyoruz. çağımızda kirli parmaklı insanlar kol geziyor. bundan ötürü çağda güzel kalabilmek, güzel olabilmek.... rabbim güzelleştirsin. (allahümme amin ecmain 🤲🏾)

ölürken dahi dudaklarımda gezinmesini istediğim şiirle başbaşa bırakıyorum sizi. vera olabilmek ümidiyle...

elmilam

hiç söylenmemiş sözler söylemeli...
el değmemiş, duru sözler sevdiğim için sevdiğim!

şehir giysileri kıskanır
ve bu yüzden bürünür geceye
güneş gözlerinden beslenir
ve saçlarını kollar görmek için...

sensizken; şehrin boş meydanlarında yürüdüm
kalın puntolarla
iri laflar ettim,
öfkemi saldım,
iri dişli postallar üzerine...

sevdiğim, vera!
hangi çocuğu okşadın?

ellerinde gülden kokular,
dilinde aşk nameleri

söylesene vera!
hangi çocuğun adını andın?

sahi vera!
en son ne zaman görmüştük senayı?
hatırlasana; deli kız sana emanet etmişti o bombaları ​

sevdiğim !
bak;
umut kan pıhtısı rengine döndü

sen vera! filistin’den geçerken sakın eteklerini toplama
biraz kan bulaşmış şekilde çık karşıma

ve sakın unutma
o ilk çocuğumuzdur...
asırlardır dillerde olan leyla’dır...

meryem’in suskunluğunda can bulan gözleri vardır züleyha’nın
daha düşmeden kirli kelimeler diyarına...

bilir misin vera
bu kaçıncı çocuk?
bu kaçıncı kertik yüreğe atılan
artık eskisi gibi değil; daha da sancılı, artık daha da sancılı

asırlardan uzat ellerini vera...
ellerini bulur ellerim bir girozni kuşatmasında
dağları görüyor musun vera?
her bir dağa bir çocuğumuzun adını koymuşlar
muratım! metinim! beratım!
hani omuz omuza vermiştik ya bir namaz kıyamında
hani beraber açmıştık orucumuzu
kimi marmara’da kimi yıldız'da

koş vera koş!
ülkemin sürgün yerlerine koş
ağlama deli kız ben ağlarım
seni böyle görmemeli her okul kapısında türkümüzü söyleyen kızlarımız
ve annelerede söyle; sakın ağlamasınlar ve onlara sakın ölüler demesinler ​

söylesene vera!
çocuklara sıkılan hangi kurşun kahpece değildir?

öfkemiz taş doğursun vera
taş doğursun, yüreklerimizi söksün yerinden
bak her tarafta ellerinde sapanlı ebabiller
ebrehe’nin tanklarına kan kusturur
şimdi kızıl denizi boğan, şimdi firavun'u boğan kızıl denizi
ağlama duvarının önünde görürüm
ki; asa değil musa’nın elindeki; çağın sökülmüş kalbidir

bir şubat gecesi kaybettik esrarımızı vera
kendimizi odalarımızda bulduk
postallı korkularımızla ​

söylesene sevdiğim!
hangi rengini çaldılar gökyüzünden
bak zulüm çin seddini aştı
ahh sevdiğim
içimizdeki musalardan ne haber vardır?
ibrahimlerden yusuflardan
yoksa musa’yı kızıl denizde yalnız mı bıraktık?
kendi ellerimizle mi verdik ibrahim’i nemrutlara?
şimdi hangi kuyudan gelmede yusuf’un sesi...

unutma vera'm...
filistin'de her doğan yeni çocuk ilkin annelerinin göğsüne;
sonrada yerdeki taşlara uzanırlar ​

neredesin,
ey ismail'in boğazındaki merhamet?
üzerimizdeki bu acıyı kaldır
ya ebabilleri gönder, ya bizi de oraya aldır

her taraftan bana yönelir seni arayan sesim
vera benim
vera benim

numan arıman