The Gay

CHAPTER 19 HOLD ON MY TWIN

Kellen POV

Nangingnig ako hinintay ang operasyon, maya maya naman ay lumabas na ang doctor

"D-Doc a-ano po?" Nanginginig kong saad

"Sorry Ms. Estascia pero ginawa namin ang lahat, her tumor has been remove but it damage her side brain" napa upo naman ako at napaluha

"Hey! Kellen!?, wake up bitch!" Napamulat naman ako, its a dream a fucking dream!

"H-Hey?" Nanginginig akong bumangon

"I saw you shaking, damn kellen you made me worried!" Nagaalala niyang saad at pinunasan ang mukha ko gamit ang palad niya

"N-Nightmare, hindi daw naging successful ang operasyon ni krellen" at mabilis na umiling si bakla

"No, thats not gonna happen ok?, she can make it, trust her" that make my hope high

"Mag handa kana, pupunta na tayong hospital" he smiled at lumakad papalabas but i called him

"Thank you" ngiti ko sakanya at ngumiti din siya ng pag katamis tamis, i really love him!

"Any time" at tuluyan na siyang lumabas

"A-Ate please d-dont leave me ok?" Mahigpit ang kapit saakin ni krellen habang tinutulak ang higaan niya

"Promise ate will be here ok?, i'll see you soon" i kissed her forehead

"Time to let go now kellen" hawak ni bakla saakin 

"Natatakot ako bakla" nanginginig akong napahawak sa damit ni bakla

"Shhh, stoo thinking about negative stuff ok?, your sister will make it" mahigpit niyang hinawakan ang aking kamay

"Oo alam kong hindi dapat ako mag iisip ng ganito pero hindi ko mapigilan" umupo kami sa plastic chair na nasa tabi ng ER

"J-Just trust her" ngiti saakin ni bakla at ngumiti nalang ako ng pilit

Please sister be safe, strong and fight!

Nanginginig ako sa boung operasyong ng aking kambal hindi ko mapigilan ang pag silip silip, at si bakla ay kasama ko buong oras

Kapag hindi naging successful ang operasyon ng kambal hindi ko alam kung anong gagawin ko sa buhay!, mahal na mahal ko si krellen!

"Hey girl" napukaw ang pag iisip ko ng bigla akong bigyan ng panyo ni bakla

"Bakla naman, kinakabahan parin ako malapit ng mag dalawang oras" saad ko at hindi tinanggap ang panyo

"Yeah, and the doctors are trying their best" he said at pinunasang ang aking noo

"Want to go buy some snacks? Malapit ng mag tanghali at baka gutumin ka?" Concern na tanong ni bakla pero umiling ako, baka maya ay matapos ang operasyon at wala ako

"Ah ikaw nalang ang bumili" tumango si bakla at umalis

Mag isa akong nag hintay, maya maya ay lumabas ang doctor

"D-Doc, kamusta po?" Tanong ko

"Your sister is a fighter" ngiti niya at tinapik ang balikat ko at napangiti ako

"Ano daw ang nangyari?" Salubong saakin ni bakla, hindi ko napigilan ang yakapin siya

"Bakla success ang operation" tili ko at ramdam ko ang yakap niya, this feel great

" i told you" saad niya at hinalikan ako sa noo, napahawak naman ako

"D-Doc gigising po siya diba?" Tanong ko, malapit nang mag dalawang araw at hindi parin gumigising ang kapatid ko

"Yes, her brain just need a time to adjust" ngumiti ako at lumabas ang doctor

"Look at you, still beautiful" naluluha kong saad at hinawakan ang kalbo niyang ulo

Hindi ko na kasama si bakla nasa office siya kaya ako nalang muna ang bantay sa kambal ko, natatakot parin ako

Nakita ko ang unti unting pag mulat ng kambal ko kaya agad kong tinawag si doc

"Hey" bati ni doc at inilawan ang mata ni krellen

"Were going to check her" pag papaalam ni doc at lumabas ako, pimah kuskos ko ang palad ko habang hinihintay ang resulta

"Ms. Escastacia, wala namang naging damage sa brain niya except sa mga cell, at confirm namin that she lost her memory, sorry for that" at lumbas ang ibang nurse, hindi ko alam pero napasandal nalang ako sa pader na lumuluha

She lost her memory, that means she can't remember me, my sister lost our precious moments

"No! Kailangan kong mag pakatatag, if she lost it then what?, we can create another one" pinunasan ko ang luha ko at pilit na ngumiti at pumasok

"Hi" bati ko at napatigil siya sa pagkain ng mansanas

"S-Sino ka?" Pilit kong hindi umiyak

"Kellen Estacia" pag papakilala ko

"A-Ako? Sino ako?" Turo niya sa sariki niya, umupo ako at hinawakan ang kamag niya nakita ko naman siyang naiilang

"Krellen Estacia" ngiti ko

"Mag kaano-ano tayo?" Tanong niya at nalilito siya

"Mag kambal tayo" nakita kong lumaki ang mata niya

"K-Kambal" ngiti niya at hinawakan ang kamay ko gamit ang isa niyang kamay

"Bakit ako nandito?, bakit wala akong maalala?" Sunod sunod niyang tanong, tuluyan nang tumulo ang luha ko

"Nandito ka dahil may brain tumor ka, sumailalim ka sa operasyon dalawang araw kang tulog" pagpapaliwanag ko at unti unti niyang pinunasan ang aking pisngi

"M-May pamilya paba ako maliban sa iyo?" Napayuko ako sa tanong niya, ramdam ko na nanginginig ang kamay ko

"T-Tayo n-nalang ba?" Unti unti akong tumango sa tanong niya

"May pinsan tayo, si kress at leah Estacia bata pa sila nasa edad na pito tulad natin ay wala narin silang pamilya at mag kambal din sila, pinsan natin sila dahil magkapatid ang papa natin" pag kukwento ko , nakita ko naman siyang ngumiti pero kita ko ang sakit sakanyang mga mata

"You really good at holding your tears" pag pupuri ko at hinalilan ang palad niya

"S-Sorry kung naiwala ko man ang mga alala ko pero makakagawa parin naman tayo ng bago diba? Kasama ang dalawa, tayong apat" pisip niya saaking kamay at tumango ako

"Oo makakagawa tayo ng bago kasama si bakla" napakunot naman ang noo niya, napangiti naman ako

"Bakla?, sino?" Lito niyang tanong

Ipinaliwanag ko sakanya ang mga sitwasyon bago siya napunta sa hospital, kita ko ang awa sakanyang mata habang kinukwento ko sakanya iyon, pero kahit ganon ay nakangiti akong nag kuwento sakanya, dahil sa buong kuwento masaya akong napunta ako kay bakla

"Kailangan kitang matubos sakanya" umiling naman ako sa sinabi niya

"Mahal ko siya, at hindi mo na kailangang gawin yun, ang kailangan mo lang ay tulungan ako para mapasaakin si bakla" ngiti ko at tumango siya

"Aye aye captain" saludo niya saakin at pareho kaming napatawa

Hindi naman talaga magbabago ang isang tao kahit pa wala siyang memorya.