Sahi nedir bu güzellik? Nasıl bir şeydir. Bir kitabın kapağındaki makyajlı kız mı güzeldir? Ya da zayıf bir kız mı güzeldir? Buna kim karar veriyor? Kim çıkıp da şu kız çirkin bu kız güzel diyebiliyor? Diyen insanlar neye göre diyor? Hangi kız aynaya geçip ben güzelim diyebiliyor? Hangi kız bunu başarabiliyor? Belki de bu satırları okuyan bir erkek ya da kız herhangi bir yerinden şikayetçi kendini güzel görmüyor. Ama öyle okurlar var ki ben güzelim diyebiliyor. Nasıl diyorlar? Kendilerini nasıl seviyorlar?
Aynaya bakıyorum tek gördüğüm her yerinde sivilce olan bir kız. Saçımı kestirmekten korkuyorum çünkü eğer saçımı kestirirsem kendime göre tek güzel parçamı atarım. Saçlarım kahverengi sarı arası. Asıl istediğim saç kısa. Çok değil. Bir örnek vereyim hemen
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ama korkuyorum. Saçlarımı kestirirsem yüzümü örten saçlarım kaybolur ve insanlar beni daha da çirkin görürler diye korkuyorum. Pürüzsüz bir cilde sahip değilim. Bunun için uğraşmıyor değilim. Kullandığım o kadar ürün var ki. Ama etkisi bir kaç gün iyi olan ürün daha sonra etki etmiyor. Bazen yüzüm hemen o ürüne alışıyor ve farklı bir ürün bekliyor gibi hissediyorum. Deniyorum ama o lanet sivilceler gitmiyor. Her gelen misafir farklı bir şey öneriyor. Biri "Ay kız bu yüzün hali ne ?" diyor. Bir diğeri " Cildiyeye gittin mi ?", " Benim bir tanıdığım var ..... ürünü çok iyiymiş." , " Buz koy buz." , " Buhar en iyisi. Sıcak olması lazım. Buhar ver yüzüne hiçbir şey kalmaz." Her gün buna benzer bir şey duyuyorum. En kötüsü aynaya geçip işte bugün biraz daha düzene girdi kurumaya başladılar dedikten bir gün sonra daha beter oluyor. En kötü yönü ise her stres anında hıncımı onlardan çıkarıyorum. Bazen aynanın karşısına geçiyorum. Dünyanın en sıradan gözlerine sahibim. Kahverengiler. Kirpiklerime baktığımda kirpiklerim güzel diyorum. Bunu diyebiliyorum. Ama 10 dk sonra sivilcelerle alakalı bir şey duymak beni sinir ediyor. Online derslerde kameramı açamıyorum. Utanıyorum. Sesimden utanıyorum, o gün giydiğim şeyden utanıyorum, arka planımdan utanıyorum. Birisi bakıp da bu ne kadar sivilceli bir kız demesinden utanıyorum.
Günler geçiyor. Sivilcelerim geçmiyor. Bir çok insan görüyorum. Kilolarından şikayetçi. Ben o insanları görünce anlam veremiyorum. Hepsi o kadar güzel ki ama kilolarından şikayetçiler. Öyle güzel enerjileri oluyor ki anlatamam. Çok tatlı ve bir o kadar güzel oluyorlar. Cidden şu satırları okuyan ve kilosundan şikayetçi bir kız varsa aynaya baksın ve yüzünün güzelliğini , burnunun güzelliğini , gözlerinin güzelliğini anlasın. Bu bölümü okuduktan sonra lütfen aynanın karşısına geçin. Ve kendinizi övün. Bir başka biri size bakıyormuş gibi düşünün. Gözlerinize, dudaklarınıza, burnunuza, fiziğinize bakın. Belki bu satırı başta bahsettiğim insanlarin, kusursuz bulduğu biri okuyor. Ama sen bu satırları okuyorsan ufak da olsa bir sıkıntın var. Belki çok içine atıyorsun ama bir sıkıntın var. Bırak kendini, düşün ve mümkünse bir kağıda yaz. Ve ardından o kağıdı un ufak et ve çöpe at. Sinirlendiğin zaman hıncını kendinden değil mümkünse bir kağıttan ya da sevmediğin eski bir tişörtunden çıkar. Kendine zarar verme. Beni ağlatan 2 yorumu sizler için yazacağım. Bir videonun yorumlar kısmından aldığım:
"Yüzü mü çirkin biri kaybeder sence, yoksa ruhumu çirkin biri? Bedeni mi fazladan ağırlık yapan biri kaybetmiştir yoksa düşünceleri mi? Yüzündeki sivilceleri mi çirkin yapar bir insan yoksa maskesi mi?"
"Gözlüklü olman, diş tellerinin olması, sivilcelerinin olması, kısa olman,kilolu olman beni ilgilendirmiyor sen bu halinle güzelsin kendin değiştirme seni bu halinle seven olacak."
Ve burada bahsetmek istediğim Fırat Albayram'ın bir sözü:
" Herkes birine çok güzeldir."
Arada bir bu satırları açın ve okuyun. Ruhunuz güzel sizin. Her birinizin kalbi güzel. Birinizin burnu birinizin göz rengi öbürünün saçı güzel. Hepiniz emin olun 'birine güzelsiniz'.
***
Online derslerim bittikten sonra boş boş internette geziniyorum. Günümü anlamlı kılacak herhangi bir şey yok. Instagram'da bir anonim gibi geziyorum. Fotoğraf atmıyorum. İnsanların ne diyeceğini bilmediğim için hikaye atmıyorum. Bazen diyorum neden böyleyim ben? Siz siz olun kendinize güvenin, özgüveniniz olsun demek isitiyorum. Ama ilk önce bunu kendimde yapmalıyım. Ya da siz özgüvenli olun ve bana ilham olun.
Korona hayatlarımızı çok sıradanlaştırdı. Bir gün dedim ki ben hikaye yazmalıyım ve tanıdığım bir kuzenim hikayemi o kadar kötüledi ki kaldırdım. Yeni bir hesap açtım ve işte buradayım. Burası dertleştiğimiz bir hikaye olsun. Ben yakın bir zamanda hikaye yazmaya başlayacağım. Onları okursanız beni çok mutlu edersiniz. Unutmayın hepiniz birine güzelsiniz.
Tam buraya herkes kendine göre Güzellik ne demektir onu yazsın.
Belki de bu satırları kimse okumayacak ve bir hiçliğe yazmış olacağım. Ama olsun. Bu da olsa silmeyeceğim.
Kendinizi sevin. Çok sevin. Hepinizi buradan öpüyorum
