Met Him In Seoul

PROLOGUE

"Goodmorning mom!goodmorning dad!" Bati ko sa aking magulang habang pababa ng hagdanan pero hindi ko sila makita that's why pumunta ako sa aming pool area and i smiled when i see my parents enjoy their breakfast, "Hi mom!Hi dad, why dont you wake me up huhu its 8 am in the morning i have a class today" i said habang papalalit sa kanila "Oh there she is!haynako anak malaki kana at di kana namin kailangan gisingin!" my mom answered na parang pinapagalitan ako "You're not a baby anymore Zezaira Faith!why dont you set your alarm clock?,mashado ka nang matanda fara asikasuhin pa namin" here we go again haha!my dad try to speak tagalog that's why i laugh "HAHAHA dad,Mianhe!I just forgot to set it" patawa kong sagot "Whatsoever faith come here and eat your breakfast" natatawa ring sagot ni mommy then i sat on the chair and eat.

Pagkatapos kong kumain ay dumiretso ako sa bathroom at mabilis na maligo, 9:30 ang start ng class namin today its saturday  so half class lang.

"Zaira, rosebel are here bumaba kana" mom shouted, agad kong binilisan ang pagaayos,Powder check!liptint check!perfume check!then i grab my bag and books at bumaba na,
Pagkababa ko ay nginitian ko ang aking kaibigan/kinakapatid/classmate, Rosebel Bryth half filipina and half amerikana dito sya lumaki sa pilipinas kasama ang kanyang kapatid sa si kuya Josh, Ang kanilang mga magulang ay inaasikaso ang kanilang business sa California, "Hi!Zaira sorry for being late, nagreview kasi ako kagabi and 12 midnight na ako nakatulog haha!let's go" saad niya natawa naman ako "No it's okay, late narin akong nagising dahil nagreview ako for the quiz today, magkaibigan talaga tayo!" Sagot ko at natawa nalang kami pareho.

Ilang minuto na byahe ay narating na namin ang aming school "TAIMIA INTERNATIONAL SCHOOL" dumiretso na kami sa aming building dahil 10 mins nalang bago nag start ang klase

After our class ay dumiretso kami ng café to do our projects with rosebel well what do you expect?haha tinapos ko na ang aming project dahil ayokong abutin pa ito ng bukas, tommorow is sunday so it's church day!nakasanayan na namin ito ng aking pamilya to thanks god for guiding us and our business, after 1hr ay napagdesisyunan na naming umuwi, nagpasundo na ko sa aming driver para di na mapalayo si rosebell sa paguwi, dahil ako ay pa alabang at siya ay  pa dasmariñas.

"Anak!thanks god at your here, may sasabihin kami ng daddy mo" sambit ni mommy na nakatayo sa harap ng pintuan, sumunod ako sa kanya at pumunta sa office ni daddy "Lucas, faith is here" saad ni mommy sumenyas naman ang daddy na maupo kami sa sofa na nasa harapan nya "We need to go in korea tomorrow evening" sabi ni daddy at kinabahan naman ako dahil nakita ko siyang umiiyak na maga na ang mata nito at namumula na ang ilong tumingin din ako kay mommy at ngayon ko lang napansin na maga ang mata nito "D-dad?Mom?W-what happened?, w-why do we need to g-go there?at....bakit b-bukas agad?" Nauutal kong tanong dahil nagaalala na talaga ako "Y-you're lolo i-is d-died in a c-ar a-acciddent" sagot ni daddy at biglang humagulgol, si dad ang kaisa-isang anak ng lolo ko at nagiisang tagapagmana ng kumpanya, naiyak narin ako dahil hindi ako makapaniwala "A-andwae! dad you're joking!its not funny!" Di talaga ako makapaniwala hinawakan ni daddy ang kamay ko at lumuhod si mommy naman ay umakap sa akin at sabay sabay kaming nagiyakan "And we need to live  in korea for good, papalitan ng daddy mo ang pwesto ng lolo mo" diretsong sabi ni mommy, gulat naman akong napatingin sa kanya no!ayoko paano nalang sila lola at mga kaibigan ko lalo na si rose! "M-mom?kailangan ba talaga akong sumama?malapit na po magend ang school year sa katunayan ay 1 week nalang po mahigit, and mahirap na pong mag adjust gayong 3rd year college na ko next s.y at next month narin po ang umpisa ng s.y sa korea saad ko "Anak ako na ang bahala sa school mo, I send already an email to your school na itratransfer na kita sa ibang  school and okay na hihintayin nalang natin na maisend ang mga cards mo" mom answered, tinignan ko sila ng at nagpatuloy sa pagiyak, hindi namang pwedeng ipagpilitan ang gusto kong mag stay sa Pilipinas pero may nagtutulak sakin na sumama ako dahil mas gaganda ang future ko doon,nalungkot din ako kasi maiiwanan ko ang kaibigan ko, rosebel i'm sorry.

Di kalaunan ay pumayag din ako, hindi ko pa kasi kayang magisa sa bahay kung sakaling papaiwa ako ayokong mabaliw at isa pa hindi ko matitiis na maghiwa-hiwalay kami, so this is enough, sasama ako.

Kinabukasan ay nagising ako mamayang hapon daw ang flight namin papuntang korea that's why pumunta ako sa bahay ni rosebel upang sabihin na kami ay magmimigrate sa korea nalulungkot akong sumakay ng kotse at nagdrive papunta sa kanila but before that dumaan muna ako sa church at nagdasal, after that dumiretso na ako sa condo niya then i tap her number para tawagan sya pero hindi siya sumasagot, mahalaga ang sasabihin kong to at aalis na kami mamaya, dumiretso nalang ako pataas at pinindot ang dorebell, matagal tagal akong nag-dorebell and here she is, she open the door at gulat na napatingin sakin "Oh, zaira your here?hindi ka man lang tumawag or what" sambit nya omaygod mukhang kakagising nya lang, dumiretso na lamang ako sa kaniyang sofa at umupo doon "Well Rose i'm here to say na-" natigilan ako sa aking pagsasalita ng "Baby?who's the fuck is that" isang pamilyar na boses, hmm?anong meron? "Zaira wait a moment ok?just wait me here" biglaang sabi nya at pumunta ng kwarto napatayo ako ng biglang napasigaw ang aking kaibigan at "Who's that baby?" Parang kilala ko ang nagsasalita, para makasigurado na okay lang siya ay pumunta ako ng kanyang kwarto ganon na lamang ang pagkagulat ko ng makita ang boyfriend ko na pinapatungan ni rose gulat silang  napatingin sakin at ganoon nalang ang pagngilid ng aking mga luha, why? Ano to? "What the hell is this!marcus what the fu*k are you doing here?at bakit nandito ka sa kwarto nya!" Pasigaw kong tanong no this can't be happening!sana ay mali ang iniisip ko napaluhod ako sa sahig at umiyak no!di nyo magagawa sakin to!sabihin nyong wala lang to at maniniwala ako!guys please?! "Faith I-I'm sorry, di n-namin sinasadya" mangiyak ngiyak na sagot sa akin ni rose, umiling ako ng umiling at humagulgol ng nakita na nakakalat ang kanilang mga damit at ang isa doon ay ang dress na suot kahapon ni rosebel may pants, polo-shirt at b-brief? Nakita ko nalang na nagtapis ng baththrobe si marcus at lumapit sa akin "Faith sorr-" di na nya natapos ang sasabihin ng malakas ko syang sinampal at pinaghahampas "kelan pa marcus!kelan pa!" Patuloy ang paghampas ko sa kanya "L-last m-month" sambit naman ni rosebel sa aking gilid kung kaya't di na ko nakapagpigil at nasampal ko sya, "Why are you guys betrayed me?at rose sa dinami dami pang lalaki bat ang boyfriend ko pa!" Malakas sa sigaw ko at sinampal uli sya nagulat ako ng tinulak ako ni marcus "Don't you dare to slap her again and i will drag you out of this room!" gulat akong napatingin sa kanya at nanginig sa takot, napailing na lamang ako at tumayo, tumakbo palabas ng biglang hawakan ni rose ang kamay ko "f-faith s-sorry patawarin m-mo ko o k-kahit si marcus nalang" pagmamakaawa nya humarap naman ako sa kanila at "There's no way para patawarin pa kita!kayo!alam nyo ba ang nangyayari sakin ngayon?nagluluksa pa ko sa pagkamatay ng lolo ko at makikita ko pa kayong ganito?!" Sabi ko at itinulak sya, tatangkain nya sanang sundan pa ako pero pinigilan sya ni marcus, "Well, this is the last day that i will see you fre*king faces!" Napakasama nila! "Dun na kami sa korea maninirahan,so it's okay na maglandian na kayo in public at di na kailangan magtago pa! and tonight is our flight, may you have a happy ending!what a wonderful love story, thanks for hurting me guys, it cheers me up" dagdag ko pa at tinalikuran sila ng nakangiti dumiretso ako pababa at pumunta ng parking area sumakay ako ng kotse nakita kong humabol pa sa akin si marcus ngunit nabigo sya dahil mabilis kong pinaandar ang kotse, nasa kalagitnaan ako ng traffic ngayon, suddenly my phone rang napainis akong nakita na nakita ko ang pangalan ni rose what a b*tch!mabilis kong pinatay ang cp ko at diretsong umuwi sa bahay.

Ilang oras ang nakalipas ay ala-singko na ng hapon, I ready myself dahil 7pm ang boarding namin sa eroplano, before i forgot ay kinuha ko ang isang maliit na box sa may drawer ko andun lahat ng pictures namin ni marcus, pinigtal ko ang kwintas na nakasuot sa akin na noon ay napakahalaga sa akin dahil regalo sa akin ni marcus yon sa aming 4th anniversary, dinala ko iyon lahat sa baba at inutusan ang aming maid na magsindi ng apoy sa may lata ng matapos iyon ay inilabas ko lahat ng pictures namin at isa isa iyong sinunog, nag-unahan magsitulo ang aking mga luha,i remember his promises to me, i smiled bitterly at pinunasan ang aking mga luha, they don't deserve my tears!they are the biggest mistake in my life!what a liar!a LIARR!!

Nang marating namin ang airport ay umupo kami sa waiting area,si mommy ay bumili muna ng maiinom dahil 30 mins pa kami maghihintay before check in.

Now i will start my new life in korea, new life new people
Hindi man naging maganda ang pabaon sakin ay unti unti ko itong kakalimutan, till we met again marcus and rosebel i hope you guys are happy now, wala nang hahadlang sa inyo at wala na kayong pagtataguan pa.

See you later seoul korea!