Met Him In Seoul

Chapter 1

“Ladies and gentlemen, welcome to Incheon Airport. Local time is 9:30 in the evening and the temperature is -2° and for your safety and comfort, please remain seated with your seat belt fastened until the Captain turns off the Fasten Seat Belt sign. This will indicate that we have parked at the gate and that it is safe for you to move about." Announced ng isang flight attendant nang maglanding ang eroplano namin sa Incheon Airport, "Faith?what's wrong anak?kanina ka pa ganyan, walang kibo..di mo manlang ginalaw ang pagkain mo..." Nagaalalang tanong ni mommy tumingin naman ako sa may table ko at ngayon ko lang napansin na may pagkain doon, "S-sorry mom, okay lang po ako..mamaya n-nalang po ako kakain" ngiting sagot ko, nagbuntong hininga na lamang sya at ginising ang daddy sa tabi nya.

"Annyeonghaseyo Ajjeosi!imo!

*translation:Hello, Uncle and Untie*

"It's nice to see you again..Zaira Faith" tipid na ngiting bati sa amin ng aking pinsan, She is Yoon Baram pure korean.. Anak sya ng kapatid ng daddy ko na pumanaw na din dahil sa liver cancer.

di ko namalayang nakalabas na pala kami sa luggage area at kinuha na ng mga lalaki ang aming mga dala at ipinasok iyon sa kotse it's just like artista Van sa Pilipinas, "So how's your trip Ajjeosi?" Tanong nito kay dad "It's kinda Good and thank's god we're finally here" dad answered, kung naguguluhan kayo na bakit okay na sa amin ang lumipad agad na hindi inaayos ang papers ay e residence na talaga kami sa korea so wala na dapat pang asikasuhin,after ilang oras ay nakita ko na ang Myeongdong napangiti naman ako dahil after 7 months ay nakita ko uli ang sigla nito, crowded na lugar, maingay, magulo pero sobrang saya pumunta dito..unti unting nawala ang ngiti ko ng "Tomorrow is the last day of Halabeojie.."

Malungkot na saad ni  Maira name ni Baram sa pilipinas kapag nagbabakasyon sya, sabay sabay naman nagtuluan ang mga luha namin dahil bukas na ang huling sandali na makakasama namin ang lolo ko, di man kami laging magkasama ni lolo ay sobrang close parin namin, mamimiss ko yung kapag bibisita sya sa pinas ay iba't ibang uri ng damit at beauty products ang pasalubong nya na hindi ko naman nagagamit at ipinamimigay lamang iyon, lumipas ang ilang oras ay narating na namin ang mansion ng lolo ko, meron itong tatlong palapag, kitang kita mo ang ganda ng pagkaka disenyo nito kahit nasa labas ka pa lang, Dad said na si lolo daw ang nagplano ng lahat ng to for Halmeoni and dad pero ilang years na nakalipas when my lola died due to blood cancer, sobra ang pagluluksa ng lolo at daddy ko noon, hayss..unti unti nang nawawala ang mga mahal ko sa buhay napaiyak naman ako sa aking naisip " Ai-ri go to your room first and ready yourself, didiretso na tayo sa burol ng lolo mo" pagod na saad ni mommy sa akin, tinawag nya ko in my korean name, tumango na lamang ako at dumiretso sa kwartong pagmamayari ko, Napakalaking kwarto neto kumpara sa kwarto ko sa Pilipinas, pinaghalong white and gold ang kulay nito, may isang napakalaking kama sa gitna at sa bathroom naman ay may shower, bathtub and sink sa kabila naman ay andun ang aking dressing room, pumili na ko ng maisusuot isang pure white na hanbok and ipinair ko sya sa white doll shouse, pagkatapos ay dumiretso ng CR upang maglinis, pagkababa ko naman ay andun na sina dad, mommy and baram 'maira' pare parehas kaming nakaputi at magang maga ang mata "Halabeoji will not be happy if he see us like this,It's kinda happy because she's with lola na sa Heaven" pilit na ngiting sabi ko sa kanila, hindi naman malayo layo ang memorial kung saan nakaburol ang lolo, Agad naman kaming lumuhod at yumuko upang magbigay galang kay lolo, sa kabilang side ay nandoon naman ang mga nakikiramay sa pamilya namin more on stock holder's and friends ang nandoon may nagiinuman, nagkakantahan at kumakain, "Abeoji, b-bogopshida, m-mianhe i-im late" naiiyak na sabi ni dad,

*translation: Dad, I miss you, sorry*

niyakap naman ito ni mommy at hinagod hagod ang likod nito pero patuloy lamang itong umiyak, In front of us ay nandoon ang abo ni lolo na nakalagay sa isang mamahaling lagayan ay napapalibutan ito ng napakaraming puting bulaklak, sa gilid naman nito ay nandoon ang napakalaking picture ni lolo at napaluha ako ng malamang ako ang kumuha ng picture nyang iyon.

~flashback~

"Wow!omg this is the new latest camera" masayang sambit ko sa lolo ko dahil sa pa surprise nya sakin na camera di ko akalaing magkakaroon ako neto, di ko kasi planong bumili neto dahil sa sobrang mahal 'Canon 5th latest Version' bukod sa marami pa kong pwede na mabili sa perang magagastos ko kung sakalinh bilhin ko yon ay nakakahinayang masira haha! "Kamsahamnida, Halbeoji" masayang pasasalamat ko kay lolo "Open it Yoon Ai-ri, happy birthday again!" Masayang sagot nya,bago ko buksan iyon ay niyakap ko sya, "O-ommo!m-mugeopda!" Natatawang sabi ko dahil mabigat talaga ang camera

*Translation:Mabigat*

Natawa narin ang lolo kaya pagkabukas na pagkabukas ko ng camera ay *click* pinicturan ko ang lolo ng paulit ulit, ngumit naman sya ng ngumiti.

*End of Flashback.*

"Abeoji, I miss you..I hope you happy there with Halmeoni"

*translation:Lolo/ GrandMother*

banggit ko at hinayaan ang sarili ko na umiyak, dumikit ako kila mommy at kahit maraming nakatingin ay nagpatuloy lang kami sa iyak.

Tatlong oras ang nakalipas ay nakaramdam ako ng gutom, Naalala kong hindi pala ako nakakain tsk! "Mom, excuse me can i eat?" Tanong ko sa kanya "Yes dear, siguro ay umuwi kana at magpahinga galing pa tayo sa byahe kanina" sagot ni mommy "But mom, paano kayo ni dad?magpahinga narin kayo" alalang sabi ko "No darling we can sleep here and ayaw din ng daddy mo na umuwi, go home anak and after you eat, sleep..bumalik ka na lang dito bukas" bumuntong hininga na lang ako at yumakap sa kanila "Dad, I'll go home na, take care of yourselves..magpahinga narin kayo" paalam ko sa kanila "Okay Ai-ri, there's a room oh?we can sleep there" sagot uli ni mommy, niyakap ko sila at tuluyang umuwi ng bahay.

*kinabukasan.*

Eto na yung pinakamasakit na part, tuluyan na kaming iiwan ni lolo...

Nang makita ko ang daddy ko na iyak ng iyak ay hindi ako makapaniwala, "d-dad shh...lolo can't go if he see you like this, i know how it hurt's dad but dad we n-need to accept this, God has a plans okay?" Pagpapatahan ko kay dad "I k-know he's happy now with eomeoni and hyeongje"

*Translation: Mother and Brother*

sagot nya, sa wakas ay kahit papano ay gumaan ang loob nya,unti unti naming ibinuhos ang abo ni lolo sa isang ilog, isinama ko narin doon ang sakit sa nararamdaman ko ngayon, Lolo teach me to be brave and now gagawin at susundin ko na lahat ng sinabi nya sakin noon.

"See you again in heaven Halbeoji, saranghae" pamamaalam ko sa lolo ko at tuluyan na naming nilisan ang river.

Thanks for reading chapter 1!

Don't Forget to Follow me and if you like this chapter kindly tap the vote button below ⤵

Kamsahamnida!(^_-)