Prologue

222 13 34
                                    

Bakit ba walang masyadong dumadaang jeep ngayon? Bakit kasi ako pa ang naisipang utusan ni Krizza na bumili ng mga gamit niya para gagamitin niya mamaya sa pagtuturo. She's my cousin and her profession is a teacher. Pasalamat siya wala akong duty ngayon.

Ilang minuto na akong naghintay ng jeep dito, at kung kailan umulan 'tsaka pa battery low ang cellphone ko. Suddenly someone sit beside me, and we had a social distancing.

Napasimangot ako, mabuti pa siya may dalang payong.

"Here," I stunned for a bit because he handed me the umbrella he had

"No need, Sir," I said.

Better to be safe than sorry. 'Tsaka hindi rin naman masyadong makapal ang mukha ko para kunin iyon.

"I know that you don't have an umbrella, Miss. You can used mine. I have an extra one on my bag." Inabot niya muli sa'kin ang payong. Wow boy scout si Kuya.

Kahit hindi ko kilala si kuya pero mukhang mabait naman. Kinuha ko nalang 'yong payong, I sanitize it, safety first.

"Thank you," I said and beam on him.

Even though he's wearing a face mask, I can see that he also beamed. But I noticed something in his smile, strange or maybe nilalagyan ko lang ng meaning ang mga ngiti niya.

Just focus, Vera Aleia.

Tumayo na siya at nagsimulang maglakad, ngunit bago pa siya makalayo ay labis na pagkagulat ang aking naramdaman.

"You're welcome and goodbye, Miss Lopez. See you around." Then he started walking and vanished on my sight.

Hindi agad ako nakagalaw. Paano niya nalaman ang apilyedo ko? I just hope he's not some guy who's trying to kidnap me, and putting some kind of tracking device in this umbrella to trace me.

Tatayo na sana ako upang sundan ang lalaki, ngunit may naapakan ako. Kaya napatingin ako sa baba at nakuha nang aking atensyon ang isang notebook. A white notebook to be specific, baka pag-aari ito ni no'ng lalaki kanina. Agad ko itong kinuha at hahabulin sana si ang may-ari ngunit kahit anino niya ay hindi ko na makita.

Nilagyan ko ulit ng alcohol ang notebook, I disinfect the notebook first.

May dumating na jeep agad ko itong pinara, nilagay ko nalang sa paper bag 'yong notebook. Ginamit ko ang payong ni Kuya na hindi ko kilala 'tsaka ako sumakay sa jeep. I handed a 50 pesos to someone para ibigay ang pamasahe ko. Nagdaan ang mga minuto dahil hindi masyadong traffic narating ko din ang condo namin na magpipinsan.

Bumaba na ako at pumasok sa gate ng condo. Dumiretso ako sa 3rd floor, since nandoon ang condo namin. When I opened the door, I saw my three cousins busy watching at the television. Wow, naman. Wala palang ginagawa ang tatlong ito tapos ako ang nautusan.

Then a realization hit me.

Wait, tatlo?

Aris is here?

"Oh, Vera Aleia, you're already here," Aris said.

"Wala nasa waiting shed pa ako naghihintay ng masasakyan," bwelta ko, muntik ng mapa-irap si Aris sa sinagot ko. Umuwi pala siya rito, she had been staying in Baguio for years already. "Buti naisipan mong dumalaw rito."

"Yes, we have a project to make here. For about six months I guess. So I'll be staying here. Babalik din ako sa Baguio once we are done with the project here," she replied immediately.

I just nod at her. Ilang buwan din pala namin siyang makakasama. Nakaka miss din pala na makumpleto kami. Lumipat na kasi ang isang ito sa Baguio, at doon na siya nag t-trabaho.

"Nabili mo ang mga gami—oh that's not you're umbrella right?" Usisa ni Krizza na kakalabas lang galing sa kwarto niya.

"Yeah, pinahiram lang." Pinahiram nga tapos hindi ko naman alam kung ano ang pangalan niya.

Sana pala kinuha ko ang adress niya para kung sakali. Hindi na sana ako mahihirapan pa. Great, Vera, bakit ba kasi hindi mo tinanong?

"Ito bang nasa paper bag ang mga gamit ko?" Tanong ni Krizza, nakuha na niya ang paper bag sa kamay ko.

"Whose this notebook, Vera? Hindi kita pinabili ng notebook ah." Tanong ni Krizza.

"This is mine, sorry diyan ko nalang nilagay." Agad kong kinuha ang notebook sa kamay niya. 'Tsaka ako dumiretso sa kwarto naming dalawa ni Honey. Dumiretso ako sa kama ko at binuksan ang notebook.

A Diary? I can't imagine a boy having a diary.

'A moment to reminisce, a moment of change. Maybe that moment of yours, is today. Every page you flip, I want you to know, live and be brave.'

Always yours,
JD

Iyan ang bumungad sa'kin pagbukas ko sa notebook. I turn to next page.


Will You Survive?
By DeeYanny
Plagiarism is a crime

Votes and comments are highly appreciated. Enjoy reading!

Will You Survive? (Inspired Series #1)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon