Sokaklarda tek başına yürümekmidir bizi korkutan. Kendimizi odada tek başımıza mandalina yerken bulmakmidir bizi geleceğimizi değiştirmeye kurmaya tetikleyen bizde diğerleri gibi değilmiyiz zaten bir gün bizde o mandalinayi odada tek başımıza yemiycekmiydik .niye korkuyoruz ne bizi korkutuyor bedenlerimiz bizden fazla ilerde bizde modernliğe çağdaş dünyaya alışmaya çalışan eski kafalı ruhlarmiyiz.bunu degistirmek mümkünmudurki her saniye yaşlanıyor yerden mezarimiz icin toprak calmiyomuyuz gordugumuz harika rüyalar için tekrar ve tekrar uyumaya calismiyomuyuz KÜÇÜCÜK BIR RITIM BIZI DEGISTIRMEYE YETMİYORMU? ?
Korkularımizla yuzlesiyoruz neler yaşadığımızu unutuyoruz ders cikarmiyoruz peki kimdik biz uzaylılara göre bizde onların uzaylilariydik bir çok şey kaçırdık ama farkında degildik özürlülerin bir değeri kalmadığı bir yerde yaşıyoruz taşları öylesine denize fırlatıyoruz çünkü taşların düşüşünu görmek bizi uyandırıyor üsudugumuzde soyunuyoruz acıyı hissetmeye seviyoruz ama baş edemiyoruz kaybediyoruz her saniye bulutların yeri değişiyor ama bizle hala ayniyiz değişmekten korkuyoruz sevdiğimizi dile getiremiyoruz reddedilmekten korkuyoruz değersiz olmaktan korkuyoruz asla keşke demiyoruz çünkü pişman olmaktan korkuyoruz sorarlarsa yalnız değilim diyoruz ama içimiz yanıyor çünkü kimsenin bize istedigimiz kadar değer vermedigini biliyoruz
