My Husband (ONGOING)

CHAPTER 15

Sofia POV

Ng maalipungatan ako ay dahan dahan kong minulat ang aking mata. Bumungad naman sa akin ang medyo maliwanag na sikat ng araw.

Nang nilibot ko ang aking paningin ay agad akong napabalikwas ng bangon.

Hindi sa akin kwarto tuh!!!!

Itim ang kulay nito ganun na din ang bintana. Sama ko na din yung gilid ng salamin na kulay itim din. Pati ang study table at lampshade ay itim din. Pati ang kama kulay itim din at yung sahig itim din yung unan itim din.

Pero ang mas nakakamangha dito ay hindi lang basta itim. Dahil ang lampshade na nakabukas na sya namang nakatutok sa mesa ay meron itong nagsisi kinangan na para bang nagsisimistulang bituin.

Tumayo na ako at mas lalo naman akong namangha ng bigla lumiwanag ang paligid dahil nagsisikinangan na din ito na para bang mga bituin at may buwan pa ito sa gitna.

Bahagya naman akong yumuko sa sahig. At literal akong napanganga ng umilaw din pala ito at bumungad sa akin ang mga naglalanguyang isda. Ang ganda!!

Ngayon lang ako nakakita ng gantong kwarto na sobrang ganda.

"You're awake". Munting na akong mapatalon ng biglang may magsalita. Liningon ko ito at ganun na lang ang pagkagulat ko ng makita ko si keiffer na naka topless lang at tumutulo pa ang buhok nito.

Bagong ligo...

"Anong ginagawa mo dito??". Takang tanong ko sa kanya.

At bat ba ako nagtatanong?? Ni hindi ko nga alam kung nasaan ako---kami.

"Bat nga ba ako nandito??". Taas kilay na tanong nya.

"Aba ewan ko sayo. Ni hindu ko nga din alam kung nasaan ako... Pero okay na din yun kahit ilang taon pa ako nandito ok lang! Sa ganda pa naman dito ket di na ako palabasin ayos lang! Suss bama nga mamaya may biglang lumitaw na pagkain dito o kaya pag wala kukunin ko na lang yung mga isda dito baka kasi pag lumaki sila masira yung glass floor tapos kagatin ako". Dire diretso kong sagot ko sa kanya.

Tama naman yung sinabi ko! Ket dito na ako habambuhay o kaya dito na ako mamatay ok lang atleast ang ganda ng libingan ko.

"Seriously huh?? Kahit ilang taon ka hindi makalabas dito??". Tanong nya at unti unting naglakad

"Oo naman kahit ikaw lang umalis dito! Tapos ikulong mo ako dito ok lang".

"Kahit mag brownout hindi ka padin aalis dito??". Bahagya pa itong naglakad papunta sa gawi ko.

"Oo naman dahil alam kong may biglang lilitaw na mini fan dito".

" kahit walang lilitaw na pagkain??". Mas lalo pa itong lumapit sa akin. Sobrang lapit na namin sa isa't isa kunting galaw ko na lang mahahalikan nya na ako.

"Oo naman gaya nga ng sabi ko kanina kukunin ko na lang yung mga isda dito! Hindi yan sila mauubos dahil nanganganak naman sila". Halos mautal na sagot ko sa kanya. Mas lalo pa syang lumapit sa akin na sya namang ikinaba ko.

Wag kang gagalaw sofia kundi yari ka...

"Kahit anong mangyari hindi ka aalis??".

"O-oo n-naman". Utal kong sagot sa kanya.

" talaga??".

"Taraga!".

"Hinding hindi ka aalis sakin?? Dito ka lang lagi sa tabi ko??". Natigilan naman ako sa sinabi nito. Literal akong napalunok at napanganga dahil sa narinig ko.