Perfect

3

Ruggero diğerlerinin yanına gelince yüzü yine düşmüştü.

"Neden burdaymış?" sesinde özlem vardı Valentina'nın. Ruggero'nun daha da morali bozulmuştu.

"Kilo vermesi gerekiyormuş." Dedi Ruggero yüzünü buruşturarak, nedeni ni hala anlayamıyordu. Topluca hepsinden "Ne?" kelimesi çıktıktan sonra lafa Carolina girmişti.

"Kızın fiziği victoria secret'teki mankenler gibi, ne kilosu?!"

"Bilmiyorum, annesinin öyle söylediğini söyledi."

"Bu tür şeylerin altından hep annesi çıkıyor zaten." Diye sinirle konuştu bu sefer Agustin.

"Ruggero?" Diyen Michaele baktı Ruggero, 'Efendim' dercesine başını salladı.

"Özür falan diledi mi?, ya da pişman gibi miydi?" diye devam etti.

"Artık onu çözmekte çok zorlanıyorum Michael. Özür dilemedi, ama kendini o kadar iyi saklıyor ki pişman mı onu da anlamıyorum."

"Biz sadece mesajla terkedilecek bir arkadaş değildik." dedi hüzünle Valentina.

"Artık onu tanıyamıyorum Valeni, onunla konuştuğum da." Biraz durup doğru lafı aradı Ruggero. Bulunca da devam etti.

"Sanki, sanki onunla konuşmuyor gibiyim. Eskiden Karolu çözebilirdim. Sinirlenince genelde gözlerini devirirdi, heyecanlandı mı elleriyle oynardı, sevindi mi gözlerinin içi parlar, yerinde duramazdı, sıkılınca kıyafetindeki bir şeylerlerle oynardı, ağlamak üzereyken ağlamamak için gözlerini etrafta gezdirirdi, kişinin gözüne bakmazdı. Birini sinir etmek için önce laflarını sokup sonra o eşsiz gülümsemesini ortaya sunardı." Ruggero'nun aklına Karolun gülümsemesi geldiğinde istemsizce gülümsedi.

"Çünkü bilirdi ki o herkesten çok daha güzel gülüyordu, kıskanıyorlardı. Şimdi, ben hiç bir hareketini çözemiyorum." Ruggero'nun üzüldüğünü fark eden Carolina ne kadar kendi de üzülse de olaya el attı.

"Tamam bu kadar yeter suçlu olan biz değiliz o. O bizi kariyerine tercih etti, kariyer yapmak istemesinde sorun yok bizi mesajla terk etti! Hadi gidelim buradan."

Herkesten onaylayan mırıltılar çıkmasıyla spor salonundan çıktılar. Ama Karolu görmeleriyle orada durmuşlardı. Uzak değillerdi, Karol birkaç adım ötelerindeydi.

Karol spor salonundan çıktığı anda koşmaya devam etmeyi düşünüyordu ama onun burada olduğunu öğrenen hayranlar önünü kesmişti.

İlk başta aralardan yürümeye çalışmıştı ama geçemeyeceğini anladığında onlarla konuşmaya başlamıştı.

"Karol sevilla sarılabilir miyim?" Karol bunu diyen kişiye baktığında çok içten olduğunu gördü. Gerçekten içten bir sarılmaya ihtiyacı vardı. Normalde çok yaptığı bir şey değildi ama gözlerinin hafifçe dolmaya başlamasıyla beraber hayranına sarıldı.

Etrafta onu çeken bir sürü insan vardı ve büyük ihtimalle eve gidince annesinden azar yiyecekti ama bunu takmadan daha da sıkı sarıldı.

Karol ayrılırken telefonuna baktı ve yemek saatinin geldiğini gördü. Geç kalmaması lazımdı, o saatte bütün aile bireyleri yemek masasında olmalıydı.

Karol saatte bakmasıyla beraber hayranlarının arasından zar zor çıktı ve koşmaya devam etti. Ruggero ve diğerleri ise ne olduğunu anlamamışlar ve oradan cafeye gitmişlerdi.

Eve vardığında nefes nefeseydi Karol. Sadece yemek odasının ışığının yandığını görünce hızlıca anahtarıyla kapıyı açtı ve odasına koştu. Yemeğe bu kıyafetlerle oturmamalıydı, çok terlemişti.