Let me hide you, Arabella

hide me: six

6.

        MASAYA niyang inangat ang drawing na gawa at kinulayan iyon. It is him writing at the small table he brought. Nakakapagod kasi kakauklo kaya naisipan niyang magdala nalang ng lamesa. Nadaanan pa niya ang senyora at nagtataka siyang tiningnan na kinindatan niya lang

Inunat niya ang paa mula sa pagkakatiklop dahil sa pangangalay, nakaindian seat kasi siya sa sahig. Nang matapos siya ay muli niya iyong inangat. Napangiti nalang siya dahil kopyang-kopya niya kung ano man ang posisiyon niya ngayon.

His wearing a blue shirt and kargo shorts. Nakaillustrate rin kung paano mag-agawan ang liwanag mula sa ilaw at tingkad ng sikat na araw. Binuksan niya kasi ang bintana sa may dulo dahil naiinitan siya

He gave it a kiss before sliding it through inside of her room

Napatingin siya sa papel na pumasok. Akala niya ay tumigil na ito dahil napagod at hindi naman siya sumasagot. From the light of her panda shape lamp shade, she saw it's a drawing

Wala sa sarili siyang napangiti. Ilang beses na niyang sinuway ang sarili na tigilan ang kunsuntihin ang hindi niya mapangalang nararamdaman pero hindi niya talaga kaya. It's rare for her to be happy and now that she is, she shouldn't stop herself

Tulad ng kanina pa niyang ginagawa ay hindi siya nagsulat pabalik when what she saw from the internet earlier flash in her mind.

Sobra talaga siyang nalungkot sa nakita at gustong umiyak. She's a soft hearted to someone even she didn't know. It's about a girl who committed a suicide because she got bullied

Nagtatanong tuloy siya sa sarili kung ano ba ang pakiramdam nun? Kung malala pa ba sa nararamdaman niya? Nagpakamatay ito eh. Maybe, it's so very hard and tiring. Pagod na naman siya ah pero kahit kailan hindi niya inisip na mapagkamatay

She want her life, even once to have a great adventure before she die

And she want to know the purpose for being sick like this

At the other thought, kahit papaano suwerte rin naman pala siya kasi hindi niya iyon naranasan. That's a prove talking to others, having a lot of friends won't bring you happiness always

At sa mga katanungan niya, alam niya kung sino lang ang makakasagot kaya tumayo siya at muntikan ng matumba dahil nangalay ang kanyang mga paa.
Kinuha niya ang notebook na binili nang lalake kahapon sa hindi niya alam na dahilan at pink na ballpen na siyang bili rin nito

She open the spiral notebook and write as she came back from her position again

'What does it feel to be bullied?'

Nataranta siya nang sumulat ang babae, napangiti siya nang makita ang ginamit nitong notebook. He wanted to treasure their conversation that's why he bought it para roon nalang sila magkuwentuhan. But his smile faded and change into frown when he read her words

"What does it feel to be bullied?" mahina at takang-taka niyang basa sa tanong nito

What's with this head of the girl?

'Why are you asking? Never experienced it before?'

Gusto niyang batuhin ang lalake dahil sa tanong nito. Obviously? Magtatanong ba siya kung Oo?

'Did you forgot? I never socialize, I never talk to someone except to my grandma so how I would be?'

Lorcan shook his head in disbelief. Ngayon lang nva siya kinusap, ang sungit pa

'Oh my bad. So why are you asking?'

Why he just can't answer me? Ang dami pang tanong. Naiiling nalang siyang nagsulat