Hyunjin:
Bugün
Chan ve Felix
Evime geldi
Min:
Biliyorum
Nasıl geçti?
Hyunjin:
Bilmiyorum
Ne düşünmem ve ne hissetmem gerekiyor?
Sadece
Onları görünce eskileri özlediğimi farkettim
Min:
Haklısın
Dışarıdan bakıldığında güzel bir arkadaş grubu olduğunuzu düşünürdü herkes
Hyunjin:
Bir kişi daha vardı grubumuzda
Genelde sessiz takılırdı
Herkese yardım etmeye çalışırdı
İnsanların mutluluğunu sağlamak onun dünyaya geliş amacıydı sanki
Min:
Ya
Aranız nasıldı peki?
Hyunjin:
Ah Seungmin
Bana birçok konuda yardımcı olmuştu
Kendimi kötü hissettiğimde hep yanımdaydı
Belki de içlerinde gerçekten içi dışı bir olan tek kişiydi
Öyle çok konuşmazdık
Min:
Sonra ne oldu peki?
Hyunjin:
Hepimizin dağılmasına sebep olan o büyük kavga olmadan önce
Gece uyuyamadığım için balkona çıkmıştım hava almak adına
Binadan elinde bavuluyla çıktığını gördüm
Öylece bırakıp gittiğini düşünüp sinirlenmiştim ve peşinden gitmiştim
Ona yaklaştıkça bedeninin ağlamaktan titrediğini farkettim ve olduğum yerde öylece kaldım
Çünkü onu ağlarken hiç görmemiştim
Seungmin aslında her şeyin farkına varan ilk kişiymiş bunu sonradan anladım
Mutlu olsun diye çabaladığı kişilerin içlerinde neler yattığını görmek ona çok ağır gelmiş olmalıydı
Gitmekte en haklı olan kişiydi
(Görüldü.)
