|Hyunjin|
Güzel bir arkadaş grubuna sahiptim. Zamanımın çoğunluğunu birlikte geçirdiğim, yanlarında güvende hissettiğim bir arkadaş grubu. En azından bir zamanlar öyle olduğunu sanıyordum ve bu beni mutlu ediyordu.
Dün benimle birlikte olan yakınlarımın artık sadece bir hatırası kalmıştı yanımda. Silikleşmeye yüz tutmuş hatıraları.
Güzel bir sevgiliye sahiptim. Beni sevdiğine inandığım, ilerleyen senelerimde hep yanımda olacağını düşündüğüm. Hayır hayır, kızdığımdan değil bu söylediklerim.
Şimdiler de iyi ki yanımda kalmamış diyorum. İyi ki gitmiş. Kalsa kaldıramazdı ki, dayanamazdı o. Çok kırılgandı bir kere.
Yine de bazen bunları tek başıma omuzlamamın adil olup olmadığını da sorgulamıyor değilim.
Her neyse.
Ne diyordum?
Her şeyin güzel olduğuna inanıyordum Jeongin ile sevgili olduğumuz öğrenilene kadar. Sonrası dünyadaki cehennemim gibiydi.
Her geçen gün bir başka yara, bir başka acıyla tanışıyordum. Kimsem kalmamıştı.
Seungmin bile gitmişti.
Her şeyin farkına varana kadar gidişine hep öfkeyle yaklaşmıştım. Hiçbir şey söylemeden, kalender bir vedayla, görünmedem gitmesine öfkelenmiştim. Belki de öfkemi yansıtabildiğim tek şey Seungmin'in gidişiydi. Sonra anladım. Neden gitti, neden hiçbir şey söylemedi, neden kimseye görünmedi, hepsini anladım.
Anlamak istemezdim.
Öyle böyle geçti seneler. Yalnızlığa alıştım. Yaşadıklarımı sindirmem kolay olmadı ama onu da başardım. Yine de içimdeki yangının söneceği yok gibiydi. Acısını kendimden çıkarmaya başladım.
Bu beden dile gelse neler söylerdi.
Bilinmeyen bir numaradan mesajlar gelmeye başlamıştı sonrasında. Başta diğerlerinin benimle uğraşmak için böyle bir şey yaptığını düşünüp öfkelenmiştim ama mesajları atan kişinin onlar olmadığını çok sürmeden anlayabilmiştim. Mesajları atan kişi her ne kadar soğuk, sert ve bilmiş biri olsa da yazdıklarını okuduğumda bana tanıdık bir hissi yaşattığını farketmiştim sonrasında.
Ve bana sarılan bedenin kokusunu almam ile neden tanıdık bir his yaşadığımı anlamıştım.
Seungmin başından beri yanımda olan tek kişiydi. Bunu farketmem uzun zaman almıştı ama farketmiştim sonuçta.
Doğru söylüyordu, Seungmin sahip olduklarımdan geriye kalan tek şeydi ve ben o sahip olduğum şeye sımsıkı tutunacağım.
Çünkü artık kaybeden ben olmayacağım.
