Ang Bata at Ang Supremo

Ako ay si Rufino Magos. Marahil, nabasa na ninyo sa mga

aklat ng kasaysayan ang aking pangalan, ako ang batang

kasama ni Dr. Pio Valenzuela nang nagpunta siya sa Dapitan

kasama ang isang bulag. Ang pakay namin sa Dapitan ay

makausap si Dr. Jose Rizal para mamuno ng rebolusyon.

Gusto kong ikuwento sa inyo ang mga pangyayari noong

rebolusyong 1896, at ang buhay ni Supremo, si Gat Andres

Bonifacio. Maraming mga naisulat tungkol kay Gat Andres, ang

mga iba ay malapit sa katotohanan, ang mga iba naman ay

sadyang mga kasinungalingan. Gusto ko lamang ituwid ang mga

pangyayari. Palagay ko naman na ako'y may karapatang

isambulat sa inyo ang mga pangyayari, dahil ako ay naroon.

Maaring sabihin ninyo na ang aking istorya ay isang bahagi

lamang ng katotohanan. Inaamin ko na may bahid ng pagkiling

ang aking kuwento, ngunit sino sa atin ang walang

kinakatigan. Totoo iniidolo ko si Gat Andres. Kailangan ng

mga bata ang isang idolo, lalung lalu na sa panahon na may

mga kakulangan ng mga bayani.

Ang kuwentong ito ay sa pananaw ng isang bata na mapalad na

nabuhay noong mahalagang yugto ng ating kasaysayan....

Scene 1_

[Setting: marketplace. People are going about their

business, buying and selling goods, or just standing around.

Pinoy is somewhere in the center, selling fans. Background

music, combined with the sounds of a busy marketplace.]

Babae 1: (seeing Pinoy) Nalakasipag na binatilyo.

Babae 2: Ikatutuwa siya ng kanyang ina.

[Pinoy hears them and approaches them]

Pinoy: Magandang araw po, mga senyora. Hindi ho ba't

sadyang kay init ng panahon.

Babae 1: Oo, iho, tama ka. At alam kong

papakinabangan ko yang paninda mo, hindi ba?

Pinoy: Opo, opo.

Babae 2: Magkano ba?

Pinoy: Isang peseta lang po.

Babae 2: Aba'y napakamura naman pala. Heto ang limang

peseta at bigyan mo kami ng dalawa. Sa iyo na ang sukli.

Pinoy: Maraming salamat po.

Dona V: Que Barbaridad Fausto. Napakabagal mo naman

maglakad. Dalian mo at mahuhuli tayo sa handaan ni Dona

Betsay. O, Neneng lakas lakas mo naman ang pagpaypay.

Tingnan mo at tumatagaktak ang pawis sa noo ko. Aba'y baka

mapatakan ang aking kuwintas at singsing. Galing pa ito sa

Barcelona at Madrid.

Pinoy: Senora bili na po kayo ng pamaypay!