Chapter 1

83 2 1
                                    

ADI's POV

"Adi, why don't you go and hang out with your friends? You never go out with them." Pag-aalalang tanong ni mama sa akin.

"She never had a friend Ma!" Natatawang sagot ng kapatid ko na si Rayden.

Yes, i never had friends. I know masyadong unbelievable but that's true. Maybe I had, when I was a kid but I can't remember. I can't even remember what my run-away father looks like.

I rolled my eyes. "So what? I still have you guys right? I don't need one. As what I had read from the novels, most of their friends became enemies so bakit pa ako makikipag kaibigan sa iba? Para makahanap ng kaaway?" Walang ganang sagot ko kay mama.

I'm not shy, natatakit lang ako dahil friends can be your worst enemy. You share hobbies with them, share secrets and memories. They can also be a bad influence to you. They know you and your secrets and that could be their weapons to go against you.

Mom sighed. "Someday you will need a friend darling. Not everytime we'll always be there for you." She smiled at me. "You also need to enjoy your life hindi yung palaging kami nalang ng kapatid mo. You'll waste half of your life if your world only runs with books at sa amin ni Rayden." She softly said. Tumango na lang ako sa kaniya. I don't want to argue with her.

"I better go. I'm already late." Sabi ulit ni mama at hinalikan kami sa pisngi ni Rayden na busy sa ipod nya at nakikinig ng music.

Pumunta ako sa itaas at dumiretso sa room ko. Di naman kami mayaman. Okay lang ang pamumuhay namin. May maliit na negosyo si mama sa bayan na ilaang minuto lang na lalakarin mula dito.

I love Mama. She raised us alone. Siya ang tumayong tatay at nanay namin ni Rayden. Kahit hirap na hirap na siya noon sa pagiging pasaway namin ni Rayden at halos magkandarapa na siya sa paghahanap ng pera para sa pang araw-araw na gastusin namin at pang tuition. Mabuti nalang ay masipag siya kaya nakahanap siya ng permanenteng trabaho at nag karoon ng maliit na negosyo na dapat ay gawain ni Papa. I suddenly remember him. Bakit ngaba kami iniwan ni Papa? Hayyyy. Ewan ko. Kaya ayaw ko magkaroon ng kaibigan eh. Kung iniwan nga kami ni Papa na kami ay kadugo niya paano pa kaya ang mga kaibigan na hindi kaano ano?

~
Perstam kong sumulat. Sorry kung di maganda :)

One of a KindTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon