We komen aan bij een strand. Er zijn veel gezinnen met kinderen, vriendengroepen en stelletjes. Maar Nils.. Die is nergens te bekennen. Ik begin me een beetje zorgen te maken. De anderen hebben al een plekje gevonden. Gek genoeg is het niet zoals normaal. Normaal is het: Owen, Ik, Daan, Rein, Maud, Nils. Nu Nils er niet is en ik er nog niet ben is het Maud, Owen, Daan, Rein. Ik leg mijn handdoek naast Maud. Het is lang geleden dat ik met háár heb gepraat. Ik glimlach, en waag het toch om te vragen. "Uh Maud.. Wat is er vannacht gebeurd? Ik herinner me echt helemaal niks.." Vraag ik terwijl ik een beetje friemel aan het hoekje van de handdoek. Maud slaat haar ogen neer. "Weet je dat echt niet meer?" ik schud mijn hoofd. Maud zucht en doet haar ogen dicht. Daar kan ik dus echt niet mee praten. Ik sta op en wenk Owen naar me toe. "Just talking." Zeg ik. Hij komt naast me lopen. We nemen de weg langs de zee, met alleen onze voeten in het water. "Owen.. Wat is er vannacht gebeurd? Ik weet er niks meer van.." Vraag ik. Owen kijkt me raar aan. "Ik snap er ook niks van. Het enige wat ik me nog herinner is dat Maud samen met Nils op de grond lag. Ze hadden XTC op."
Oke wacht. Dit is waarschijnlijk de eerste keer in mijn leven dat ik flauw ga vallen. Maud en Nils? XTC? Het ergste vind ik het nog van Nils. Hij is de allerlaaste persoon van wie ik dat zou hebben gedacht. Dat was misschien de rede dat Rein zo.. Sad.. Was. Hij is gewoon boos op Maud.
Langzaam loop ik terug met Owen, na even gepraat te hebben. En ja, ik heb verteld, eindelijk na een jaar, dat ik Rein leuk vind en dat ik de heletijd het gevoel heb dat hij hetzelfde wil zeggen. Zijn reactie was "Misschien heb je nog meer kans na vannacht.. Rein was écht boos." Als we weer terug komen bij de handdoeken zie ik alleen nog maar Daan liggen. "Dude? Waar zijn Maud en Rein?" Roept Owen. Blijkbaar slaapt Daan, want er komt geen reactie uit. Owen en ik kijken rond. "Volgensmij is het alweer goed." Zegt Owen. Samen staan ze, hand in hand, tegenover Nils.
