Gözlerin Kalbime Dokundu -CemCel

8

~
Cemre
-------------

Merve'ye beni yalnız bırakmasını söyleyerek odadan kovmuştum. Fakat yalnız kaldığımda daha çok canım acıyordu...

Bugün babamı kendi içimde öldürmemin 5.yıl dönümüydü, ve onu 5 yıldır görmemiştim...

Çok özlüyordum, ama yaptıkları affedilemezdi.

Hoş. Zaten kendini affetirme gibi bir derdi de yoktu. Yanında ki sürtüklerle fazla mutlu görünüyordu.

Bunları kafamdan atmaya çalışarak gözlerimi kapattım ve yorganıma iyice sarıldım.

Anlatabileceğim arkadaşlarım vardı, fakat güvenemiyordum.

Babamın bıraktığı izler hayatımın her yerinde karşıma çıkıyordu.

Sinir bozucu.

Yatağımdan yavaşça kalktım ve dolabımın boy aynasından kendime baktım.

Sadece hayatımdan çıkmasının beşinci yılıydı? Ne dağıtmıştı beni bu kadar...

O adam için üzülmeye bile değmezdi! Ve ben darmadağın oluyordum...

Aynada ki yansımama dikkat kesildim ve kendimi incelemeye başladım.

Sarı saçlarım kabarmış ve dağılmıştı, mavi gözlerim kıp kırmızı olmuştu, gözlerimin altları morarmıştı. Hafif ve acı dolu bir şekilde gülümsedim. Elimde ki ayıcıkla tekrar yatağıma doğru ilerledim ve tekrar yatağımın içine sokuldum.

Ne zaman sevilecektim ben?

0545 ***: Seni sevmeye geldim Maviş :)

0545 ***: Çok sevmeye geldim.

~~~~~~

Bölüm hakkında ki düşünceleri buraya alalıımm! =>

Oy sayıları acayip düşük...

Böyle giderse sınır koyacağım.

Her neyseee!

Bugün kü bölümü de, bosyapmakay kıvırcık akaya ithaf ediyorum bay wicöaiföaşvldşgö

İyi geceler♥