World Of Killers || j.jungkook

~1~

Not: İlk yedi bölümü okumazsanız kitaptan hiç birşey anlayamazsınız o yüzden ilk onları okumanızı tavsiye ederim...

🍻Hepinize keyifli okumalar dilerim🍻

{Hyun su'dan}

Sıcak kahvenin verdiği sıcaklıkla yüzüme bir tebessüm kondurmuştum, son zamanda yaşadığım olayları düşünüyordum, bir kaç gün önce jungkook'la az daha beraber olacaktık son anda çalan telefon kurtarmıştı beni o günden sonra telefonda şartları konuşmuş ve anlaşmıştık

o gün eve geldiğimde namjoon baya üstüme gelmiş ve beni sorgulamıştı ama ben hiçbir şey söylemeyince sonunda vazgeçmişti sorgulamaktan benim için endişelendiğini biliyordum bir delilik yapmamdan korkuyordu ama kız kardeşim için bunu yapmalıydın

onun yaşaması için ne olursa olsun herşeyi yapardım bu yüzden kim olursa olsun önüme çıkmasına izin veremezdim tıklanan kapıyla bütün dikkatimi oraya vermişti

"gel"

"bayan kim bu dosyalara bakmanız gerek ondan sonra çıkabilirsiniz"

"oh pekala teşekkür ederim"

"bu arada dışarıda erkek arkadaşınız sizi bekliyor efendim haber vermem istendi"

şaşkınlıkla karşımdaki çalışana bakmıştım daha sonra o odadan çıkınca kalkıp camdan bakmıştım erkek arkadaş benim bir erkek arkadaşım yoktu camdan hiçbirşey göremeyince geri yerime oturmuştum aniden aklıma gelen şeyle gözlerimi büyütmüştüm

jungkook gelmiş olabilirmiydi? ama buraya gelmesi anlaşmamızda yasaktı o zaman taehyung yada jimin gelmiş olabilirdi umarım sadace gelen namjoon'dur hızla dosyaları çantama sıkıştırmış ve kapıya doğru yürümüştüm

dosyaları daha sonra inceleye bilirdim şuan daha büyük bir sorunum vardı hızla asansöre binmiş ve beklemeye başlamıştım aşağıya indiğimde güvenliktekilere selam verip dışarıya çıkmıştım etrafıma deliler gibi bakıyordum

birden kulağımın dibinde hissettiğim nefesle korkudan bir kaç adım ileriye gidip hızla arkama bakmıştım

"benimi arıyorsun prenses??"

"ah jimin ödümü kopardın"

hafifçe gülmüş ve bana bir kaç adım atarak yaklaşmıştı yüzündeki ciddiyet beni korkutuyordu elleri birden ellerimi tutup parmaklarını parmaklarımdan geçirince şaşkınlıktan kas katı kesilmiştim

gülünce nazik ve sevimliyken birden ciddi olup nasıl acımasız ve korkunç olabiliyordu bunu nasıl yapıyordu anlamıyordum, bana zarar verebilirdi bu çocukların yanında hiçbir şekilde can güvenliğim yoktu benim, jimin beni çekiştirirken onu durdurmam imkansızdı

ona direnemezdim bu yüzden beni nereye çekerse gidiyordum onunla birden arabanın önüne gelmemizle ellerimizi birbirinden ayırmış ve emir verircesine  konuşmuştu

"arabaya bin hemen!"

hiç sesimi çıkarmamış hemen arabanın içine binmiştim korkuyordum neler oluyordu bilmiyordum tek bildiğim güvende olmadığımdı bu yüzden korkuyordum jimin arabayı hızla çalıştırmış ve bizi çoktan ana yola çıkartmıştı şimdi ne yapmalıydım

joon'u aramalımıydım hayır onu buna karıştırmamalıydım peki ne yapmalıydım ne yapmam gerekiyordu hafifçe kafamı jimin'e doğru çevirmiştim jimin'de bana bakmış ve gülümsemişti tek elini çeneme koyup kafamı kendisine yaklaştırmıştı