The Accidental Wedding

Chapter 3

Muli aking nagusing sa alarm clock na sinet ko. After I take a bath. Simple Longsleeve crop top dtripes brown and white, and skinny gray jeans, and white rober shoes. Hair style, Messy Bond.

Lumabas ako ng kwarto konat bumaba at pumunta sa kusina, naabutan ko siyang kumakain. Umupo ako sa harap nuya at nag sandok ng pagkain.

Ganito pala yung design ng condo.

Nasa bandang hulihan ang tatlong kwarto, magkatabi ang kwarto namin ni Matthew at harap naman yung isa pang room kung saan na tutulog minsan ang mga kaibigan ni Matthew.

This is so weird. Pero di ko nalang pinansin. Ng natapos na ako tumayo ako at kinuha ang bag ko.

"I have to go. Na hatid na pala yung car ko last night kaya i'll drice my self to school. Sige na bye." sabi ko lumapit sa kanya at nag beso. I feel him stop pero pilit niyang tinatago yun, bakita ko rin ang pamumula ng tenga.

Nag blush ang gago. HAHAHA. Is it surprising? Tsk.

"Wag ka nga mag blush. para kang bakla." sabi ko at tumakbo na pa labas. I heard him scream my name but i just laugh.

Pumasok na ako ng car ko at pinaktabo as fast as i can. My brothers don't allow me to drive, minsan narin kasi ako ang nag drive sa sakyan ko.  Nagulat sila, they scream in our whole trip. Dahil 100 speed yung ginawa ko, di pa yun 120 talaga pag mag pa full speed ako. They say I'm so reckless driver kaya ng pauwi na kami di na nila ako pinag-drive. I was just 18yrs old back then but then, I look like proffesional.

Ng naka dating na ako sa school bumaba agad ako ng sasakyan at tumakbo pa puntang room, ngayun ko lang kasi na realized na i'm super duper mega late. Althoug there no problem because our teacher is so bait, okay lang kong late ka basta may rason, yung iba mga classmates ko inaabuso. Pero ako hindi, di ako ganong tao.

"Sorry, Maam. I'm late. Na traffic po." sabi ko. which us true na traffuc talaga ako.

"Its okay Ms. Yao. But Make syre next time you wake up early  para di ka malate." nakangiting sabi niya. I smile back and nodded.

She's already 50 ,thats what I heard. I was little but shocked ng una ko siyang nakilala. Diba 50's higher age is the nost strick lalo na when it comes to school.

---------
"Vanna." I stop for a moment when I heared that voice of him. But I reject it. His been trying to call, text or talk to him but I always refuse. I don't want to talk about it anymore.

I'm using my airpods again. Pero mahina kang yung volume so maririnig ko talaga ang mga tumatawag saakin.

"Vanna." I mentally rolled my eyes  when I heard their voices.

I removed my airpids from my ears and see them.

"What?" mataray na tanong ko.

"Sabay ka saamin." Nathan said.

"Sorry, but I still have works to do. Maybe next time." I said and put my airpids again on my ears and start to walk. "Bye" pahabil ko.

I ordered lasagna and milk tea this foods are my favorites, tho I eat all foods but lasagna and milk tea us the best for me.

I start eatung without niticung the presence of this boys, besude me. Bigla nalang sila lumapit saakin and ask to sit with me, I just nodded as an answer. I also watch the gurls they are staring and glaring at me na parang papatay. Just because the Boys, seated beside me? Ganyan na sila kung mag react?

"What are you doing here? Pwede ba dun kayo sa iba. Baka bugbugin ako ng fans club niyo mamaya. Look at them para silang papatay." sabi ko and round my eyes around the cafeteria.

"Nope, di kami aalis na dito. And besides you already say yes--" I cut nathan's wirds.

"Correction hindi ako nag yes or oo. Tumango lang ako." sabi ko at hinigop ulit ang milk tea ko.

"Ah, basta same lang yun. Pina-upo mo parin kami." sabi niya at ngumisi.

"Bahala nga kayo jan." sabi ko at kinuha ang milk tea ko, good thing tapis na akong kumain ng lasagna ko.

--------
"Ayash. Nakaka-pagod." sabi ko sasarili at umupo sa sofa.

"Order foods, for our dinir" sabi ni Matthew.

"Bakit di ikaw gumawa? Di ako mag papa-order no'h mag luluto nalang ako. Ikaw omorder kong gusto mo." sabi ko at pumunta sa kwarto ko at nag palit ngshorts na nasa hanggang gitan ng hita ko. Jersey shirt na may Pangalan ko, Number 01.

Lumabas na ako ng kwarto ko at bumaba deretso sa kusina at nag luto ng fried chicken Anim yung niluto ko baka ano sabihin niya pag hindi ko siya linutuan. Hinanda ko na lahat para sa dinir.

Bigla nalang may nag doorbell at si kuya delevire boy yun na may hawak na mga pagkain. Napa-iling nalang ako, nag sasayang ng pera.

"Alam no palang mag luto?" mapang insulto na sabi niya. "Or Fried Chicken lang alam mong lutuin." mapang-insulto ulut na sabi niya.

"Excuse me ano. Baka makalimutan mo ang pangalan no pagnaka tikim ka ng luto." mayabang sa sabi ko.

"Baka nga makalimutan ko ang pangalan ko dahil sa luto mo......" sabi niya kaya na pangisi ako. ".......Makakalimutan ko talaga pangalan ko pag ikaw mag luto kasi ang oanget ng lasa parang ikaw." dugtong niya para mawala ang ngisi sa labi ko at napalitan ng inis na expression.

"Aba. Hoy, Matthew Fuentebella. Don't judge me. Di mo pa natitikaman ang luto ko. Maka pag husga ka parang naka-tikim kana ha.!" inis na bulyaw ko.

"tsk. Sa itsura mo palang, panget na how much more sa luto mo." sabi niya ng mapang asar.

Ang sama niya. Uwa!

"Aba, Matthew. Ang ganda ko kaya. Atsaka wala naman sa itsura yun. Bahala ka na nga jan sa buhay mo." sabi ko at  pumunta sa kwarto ko. "Ikaw mag hugas, bahala ka jan sa buhay mo." dugtong ko bago tuluyang pumasok sa kwarto ko. I heard him laughing that make me stress and angry more.

Mapang asar ang gago pero pag ako na ng aasar. Mag walk out, kaya ginaya ko na rin siya.

I'm about to sleep when my phone vibrate..

From:Him

Sorry, Sana balang araw. Mapa-tawag mo ko. Yes, I did mistake by letting you go. But pleae forgive me, for replacing you, but you will be not replace in my heart. Sorry, Sorry,Sorry kung maibabalik ko lang ang dati, I will do my best para baguhin ang  future nating dalawa. I love you  always and forever.

Tears escape in my etes while reading his message. May mababago? Wala? Why bother saying sorry if he already did a mistake.

But one question pop up in my mind. Question na pati ang sarili ko di ko alam kung kayang sagutin. Nalilito, umaasa sa tanong na biglang nag pop up sa utak ko. Hindi niya alam na kasal na ako, no one knows that were marraide.Only Matthew's Friend and Family pati narin saakin ang pamilya ko pang ang nakaka-alam. Pero hindi parin ako naipapakilala ni Matthew sa kanila dahil busy kami at di rin siya nakaka punta sa bahay nila ang alam lang nila kasal na siya.

Pag ba di kami nag hiwalay, ano kaya ang ng yayari ngayun? Kami parin ba? Kung hindi lang siya nag luko kami parin ba?

Kung hindi ako aksedenting kinasal kami parin ba?