Principal's Wife [ COMPLETED ]

Chapter 44

𝘾𝙃𝘼𝙋𝙏𝙀𝙍 44

___________

𝚇𝚈𝚁𝙴𝙴𝙽
___________

Naisipan ko sanang umakyat sa rooftop ng makita kong nay yumakap kay ZyJhon.

Natigil ako at nanigas sa kinatatayuan ko. Sino ang babaeng yun?!

Mas lalo pa akong lumapit at laking gulat ko na si Shayne ang babae.

Anong ginagawa nila bakit sila nag kasama?

Nakita ko silang lumabas ng hospital kaya naman sinundan ko sila, biglang tumulo ang luha ko ng makita ko kung paano lumingkis ang nga kamay ng babaeng yun kay ZyJhon!

Hindi na siya matigil, sabi niya kanina pag uusapan namin pero ano nanaman itong ginagawa niya?

Sinundan ko sila at nakita ko pumasok sila sa isang TeaShop. Ngumiti pa sa kanya si ZyJhon.

Kailan pa sila naging close ng ganito?!

Napatakip ako ng bibig, grabe ZyJhon ano bang kasalanan ko sayo at bakit mo ako ginaganito?

Nag tagpo ang mga paningin namin nanlaki ang mga mata niya, ng akmang tatayo ito ay lumakad ako ng mabilis.

Hindi ko alm ang dahilan ni ZyJhon sa mga pinag gagawa niya, sawa na ba siya sa pag iintindi sa akin? Pagod na ba siya?

Kinuha ko ang telepono ko at kilala ko na kung sino dapat lapitan at maka usap sa mga ganito.

[ 𝙷𝚎𝚕𝚕𝚘 𝚇𝚢𝚛𝚎𝚎𝚗. ]

"𝙃𝙚𝙡𝙡𝙤 𝙋𝙖𝙪𝙡.."

[ 𝙾𝚑 𝚠𝚑𝚊𝚝 𝚑𝚊𝚙𝚙𝚎𝚗? 𝚋𝚊𝚔𝚒𝚝 𝚔𝚊 𝚞𝚖𝚒𝚒𝚢𝚊𝚔? ]

"𝙋𝙪𝙬𝙚𝙙𝙚 𝙢𝙤 𝙗𝙖 𝙖𝙠𝙤𝙣𝙜 𝙨𝙪𝙣𝙙𝙪𝙞𝙣 𝙙𝙞𝙩𝙤? 𝙄𝙨𝙖𝙢𝙖 𝙢𝙤 𝙣𝙖 𝙧𝙞𝙣 𝙨𝙞 𝙆𝙚𝙡𝙡𝙮 𝙋𝙡𝙚𝙖𝙨𝙚?"

[ 𝚂𝚒𝚐𝚎 𝚑𝚒𝚗𝚝𝚊𝚢𝚒𝚗 𝚖𝚘 𝚔𝚊𝚖𝚒, 𝚝𝚊𝚑𝚊𝚗 𝚗𝚊 𝚗𝚊𝚔𝚊𝚔𝚊𝚜𝚊𝚖𝚊 𝚢𝚊𝚗 𝚜𝚊 𝚋𝚊𝚋𝚢 ]

"𝙎𝙖𝙡𝙖𝙢𝙖𝙩 𝙋𝙖𝙪𝙡."

Binaba ko na ang tawag at naupo sa bench dito sa park.

Naging maayos na din kami ni Paul noon nag tapat siya na may gusto siya sa akin pero sinabi ko hanggang kaibigan lang talaga ang turing ko sa kanya hindi naman siya nagalit at tinanggap niya nalang.

Hanggang sa mag kakilala sila ni Kelly, di ako pero parang kakaiba si Kelly ng makita niya si Paul.

Madaming na pipicnic dito puro pamilya at may mga mag karelasyon pa.

Nakakaingit kung siguro hindi ako nawalan ng ala ala masaya ako may pamilya.

Maya maya lang may itim na mustang ang pumarada sa harapan ko at nag baba ang salamin nito.

"𝘽𝙚𝙨! 𝙨𝙖𝙠𝙖𝙮 𝙠𝙖𝙣𝙖 𝙙𝙖𝙡𝙞!" Sabi ni Kelly bumaba si Paul at inalalayan ako papasok sa kotse.

Malaki na din kasi talaga ang tiyan ko. Mahirap ng gumalaw ng gumalaw.

"𝘿𝙖𝙝𝙖𝙣 𝙙𝙖𝙝𝙖𝙣 𝙡𝙖𝙣𝙜 𝙓𝙮𝙧𝙚𝙚𝙣." Sabi ni Paul ng makasakay ako sa back seat ay ngumiti muna sa akin si Paul at sumakay na din sa kotse.

"𝙎𝙖𝙡𝙖𝙢𝙖𝙩 𝙋𝙖𝙪𝙡."

Pinaandar na niya ang kotse tahimik kaming tatlo hanggang sa mag tanong si Kelly.