Roller Disco - Taekook

Roller Disco

Sizi çok fazla beklettiğimin farkındayım bunun için kusura bakmayın lütfen.

Bir de profesyonel bir yazar olmadığımı ve bunu bilerek okuyup, kırmadan yorum yapmanızı istiyorum.

İyi okumalar ♡

BTS - Dynamite (Instrumental)

---

Biz Jeongguk ile daha kendimizi bile bilmediğimiz zamanlardan beri birlikteyiz. Yirmi sene gibi bir süre önce, savaş zamanları, aynı gün aynı yetimhaneye bırakılmışız. Ben o zamanlar henüz dört ya da beş aylıkken Jeongguk bir yaşlarındaymış.

İkimizin de, hatta birçok çocuğun, ailesinden herhangi bir haber yoktu. Savaşta kaybetmiş olabileceğimizi söylüyorlardı.

Zamanla Jeongguk ile daha çok yakınlaştık. Odalarımız farklı olsa da o sürekli benim yanıma gelirdi ve biz birlikte uyurduk.

Karakterlerimiz birbirine o kadar uyumluydu ki ne yaparsak yapalım destek çıkardık. Aramızda belki ufak tefek atışmalar olmuştur ama onun dışında hiç ciddi bir kavga ettiğimizi de hatırlamıyorum.

Ben on iki, Jeongguk ise on üç yaşına gelene kadar kaldık yetimhanede.

O güne kadar bu bağımız hiç bozulmadı.

Kimseyle arkadaşlık kurmadık sadece o ve ben vardık.

Sürekli yaramazlık yapar, herkesi rahatsız eder, herkesle uğraşırdık.

Biz birlikte azarlanırdık.

Biz birbirimizin ilk arkadaşı, ilk sırdaşı, ilk aşkı kısacası her şeyi olmuştuk.

Ama bir gün zengin olduğu her halinden belli olan bir adam ile kadın geldi.

Jeongguk ile ilgilenmeye, ona bakarak konuşmaya başlamışlardı.

Bu böyle iki hafta kadar sürdü. Iki hafta boyunca nerdeyse her gün geldiler ve aynı eylemi gerçekleştirdiler.

Bu benim korkmama sebep oldu.

Hissediyordum. Jeongguk gidecekti. Ayıracaklardı bizi.

Jeongguk benim durgun halimi daha en başından fark edip, sorgulamaya başlamıştı ama ben onu her seferinde geçiştirmiştim.

Bir gece yetimhanenin arka bahçesinde tek başımıza otururken dayanamadım.

Başım Jeongguk'un göğsünde ona sarılı bir şekilde ağlamaya başladım. Ne kadar belli etmemeye çalışsam da sarsılmalarımı engelleyememiş, bir hıçkırık kaçırmıştım dudaklarımın arasından.

Bunu fark etmesiyle ne olduğunu sorarak beni kaldırmaya çalışmış, izin vermeyerek daha sıkı sarılmıştım.

En sonunda pes etmiş ellerini saçıma atıp okşamaya başlamıştı. Bu ister istemez ona daha da sıkı sarılmama ve hıçkırıklarımı artırmama sebep olmuştu.

Ağlamam aynı şiddetle devam ederken ağzımdan çıkan ilk şey "Seni benden alacaklar." Olmuştu.

Bunun o da farkındaymış meğer. Saçımdaki elleri durdu ve bollaştırdığım kollarımı fırsat bilerek beni kendinden ayırdı.

İlk başta afalladım ve korktum. Gitmek istediğini, beni bırakacağını sandım.

Ama yüzüne bakınca onunda sessizce gözyaşlarını akıttığını fark ettim.

Biz o gece o bahçede saatlerce sarılarak ağladık, kokumuzu ezberledik sanki bir daha duyamayacakmış gibi. Yüzlerimizi, saçlarımızı minik kelebek öpücükleriyle donattık bir daha öpemeyecekmiş gibi.