Chapter 2

9 1 0
                                        

"Okay, Grade 5! Please fix your lines! Parating na yung bus! Cooperate guys! May plus 2 direct to card ang magbebehave!"

Sa sinabing yun ni Teacher ay nagsiayos na kaming lahat.

"Okay listen to me! Ang sasabihin kong mga surname ay papasok na sa bus okay?"

"Yes po Teacher!"

"Ang sasabihin kong surname ay magkatabi okay? Benedicto, Suarez! Aquino, Mayandoc! Oliveros, Sison! Lafuente, Barroga!

Ang tagal naman akong tawagin, sino kaya magiging katabi ko?

"Ang tagal noh?"

Napalingon ako sa lalakeng kumakausap saakin sa tabi ko. May hawak siyang Piattos sa left hand niya at sa right hand niya naman ay chuckie. Sa tagal kong pagtitig sa Piattos niya lumingon na siya saakin.

"You want?" Alok niya.

"Ah no. I'm not eating junk foods, my Mommy will get mad." Pagtanggi ko.

"Hindi naman niya malalaman eh! Oh! Kuha ka na share tayo, may chuckie pa ako sa bag gusto mo?" Iniling ko ng dalawang beses ang ulo ko to say no as an answer.

"Baka magtae ako sa bus."

"May gamot ako!"

"Dapay hindi lagi nagtitake ng medicine sabi ng Mommy ko."

Kumuha na ako ng piattos habang tinitignan si Teacher.

"Bakit ang arte ng Mommy mo?" Dahil sa sinabi niyang yun napalingon ako sa kanya.

"Hey! She's a doctor kasi!"

"Lawyer naman ang both parents ko. Ikaw?"

"My Mom is a doctor, my Dad is in well i think dead."

"What?"

Hindi ko na siya sinagot nang marinig ko ang apelyido ko. And ang malas ko kasi magkatabi kami ng pwesto.

"Hey! What do you mean about what you said earlier? You don't think if your dad is still alive?" Clueless niyang tanong.

"Can you please stop? I don't want to hear the word 'Dad' because I don't have one since he cheated on Mommy, 2 years ago!" Naiiyak na ako, bakit ba kasi brining up niya pa yun?

"Clau, are you okay there? Why are you shouting at Kyle?" Teacher asked.

"K-k-yle?" Naguguluhang tanong ko.

"Yes, It's my name." Napalingon ako sa kanya nang magsalita siya.

"Then i don't want to talk to you anymore." Nilagay ko na sa ulo ko yung head phone na pink hanggang sa nakatulog na ako.

Nagising ako na nasa stop over na kami, and wala nang tao sa bus. Hindi man lang ako tinawag nila Teacher?

Tatayo na sana ako nang may nakita akong plastic ng jollibee, pagtaas ko ng tingin ko. It's Kyle.

"Here oh. I bought it for you, sinabi ko kila Teacher na bibilhan na lang kita since my D-dad gave mo pocket money." Nag alinlangan pa siyang sabihin yung word na Dad.

"Para saan yan?"

"Peace offering. My Mama said if may ginawa akong bad sa ibang tao i should say sorry and give something para hindi na sila magalit to me."

"Thank you. It's not your fault naman eh, I'm just hurting and alone."

"I can be your Bestfriend!"

"No."

"Why?!"

"I already have a Bestfriend."

"Eh di padagdag na lang!"

"Ayoko nga."

"Bakit kasi? Asan ba siya?"

I looked up to the sky and imagining that I can see him.

"He's already at peace."

"Huh?"

"He's already dead. He left me, that's all. Do you want this?" Alok ko sa fries, at kumuha din siya.

"Anong pangalan ni Angel Bestfriend of yours?"

"Angel Bestfriend of yours?" Nalilito kong paguulit sa sinabi niya.

"Oo, kasi angel na siya up there." Turo niya sa sky.

"Kyle."

"Why?"

"It's Kyle."

"Huh? I don't get it."

"He's name is Kyle. Parehas  kayo ng name."

"What.."

"Kuha ka pa oh andami mong binili sa akin eh."

"Kasi Bestfriend kita!"

"Sino nagsabi?"

"Ako! Kaya dapat bestfriend mo na din ako!"

"Pagiisipan ko muna."

"Ang tagal mo naman magisip!"

"Oo na! Sige na, Bestfriend na tayo!"

Nagtawanan at kwentuhan lang kami the whole ride. Ang saya niya kasama, na miss ko yung ganito. Ang tagal na pala simula nung nakipagusap ako sa iba.

"Ano iniisip mo? Why are you crying?"

"I'm just.. I'm hurting. I'm just a kid but why am i hurting like this? I should playing a lot of barbies, making friends with a lot of people but instead at this young age I'm trying to be strong, I'm acting like a grown woman for my Mommy. She should be the one trying to be strong, for me, because I'm still young." Pinunasan ko yung luha ko pero mas dumadami ang iyak ko.

"I don't know your problem is and I don't know how you feel, because I don't feel that way. But I can stay by your side until you stop crying because we're friends!" Kyle hug me and swing me na parang hinehele niya ako kahit nakaupo kami sa bus.

"Thank you, Kyle."

"I won't leave you, I promise." Pinunasan niya yung luha ko. And that makes me smile.

I hope so.......







Handling the PainWhere stories live. Discover now