Chapter 22* I'm Really Sorry

60 9 1
                                    

Itong Chapter na ito sana magustuhan niyo. Please support . Don't forget to Vote and leave some Comments. Thank you

------------------------------------------------------------------------------

Fiona POV

 

Umiiyak parin ako dito sa secret house ni Mike.

Hindi parin ako makapaniwala na masasaktan ko siya.

Aaminin ko nadala lang talaga ako sa emotion ko.

Iniwan na niya ako ditto. Paano na ako makakauwi nito? Bahala na basta etetext ko parin siya.

"Mike! Asan kana ? Paano ako makakauwi nito?"

Brit!

"Wait. Babalik din ako. Gusto ko munang mapag-isa"

 

Kakausapin ko siya mamaya pagdumating na siya. Kasalanan ko naman eh. Kung hindi ko sana siya pinagsalitaan nang mga masasakit na bagay

Ehdi sana nandito pa kami ngayon masayang nagkwekwentohan.

Hindi ko na mahal yung ex ko matagal narin yun. Kaya ako nagalit sa kanya kanina kasi bumalik yung mga nangyari noon na ayaw na ayaw kung pag-usapan. Magsosory talaga ako sa kanya mamaya.

After 2hours

 

"Fiona"

Napatingin nalang ako nang may tumawag sa pangalan ko. Si Mike pala. Ningiti'an ko siya pero umiwas siya.

"Mikeee... ehh..." magsasalita n asana ako kaso pinutol niya.

"Fiona, let's go"

Pero hindi parin ako mapakali. Kaya ito magsosory na talaga ako sa kanya.

"Mike. Let me explain. Please kahit ngayon lang. Noong una magsasalita n asana ako kaso ayaw mo naman akong pakinggan. Please kahit ngayon lang"

Huminto sya. Tumingin siya sa akin nang seryoso. Kinakabahan ako..

"Kung ano man yan Fiona. Wag munang ipagpatuloy pa yang sasabihin mo sa akin"

Lumapit ako sa kanya.

"Mike, ganyan ka naman parati , diba? Kung may sasabihin akong importante sa iyo hindi mo naman ako payagang magsalita. Bakit kaba ganyan?"

"Fiona. Let's go gabi na"

"Tapos ngayon Mike. Pa change topic kananaman. Ano ba talaga ang problema mo?"

Hinawakan na niya ang kamay ko atsaka pinasok sa kotse niya. Nagdridrive na sya ngayon. Tiningnan ko sya pero parang malungkot talaga ang mga mata niya.

"Mike. Last nato. Promise hindi na ako mangungulit sayo"

Hininto niya ang kotse niya at lumabas. Lumabas din ako kaagad at lumapit ako sa kanya.

"Mike. Please"

Lumapit siya sa akin at hinalikan niya ako. At ito ako ngayon natutulala parin kahit umalis na ang labi niya.

"Fiona. Nasaktan talaga ako sa sinabi mo. Nasaktan na din ako gaya mo dati. Hindi naman lahat nang lalaki iiwan ka yung iba lang. Iniwan din niya ako. Nasaktan talaga ako. Kaya hindi mo rin ako masisisi kung ganun yung reaksyon ko kanina". Nakita ko tumutulo na ang mga luha niya kaya ito niyakap ko siya.

"Mike. Sorry kung nasaktan kita kanina. Hindi ko naman yun ginusto. Eh nadala lang talaga ako sa kanta".

Mas hinigpitan pa niya ang pagyakap niya sa akin.

"Okay na Fiona. Magpapasalamat pa nga ako sayo kasi hinalikan kita tapos niyakap mo pa ako kaya okay na okay".

Tinulak ko siya. Itong muko nato. Pasalamat siya mahal ko siya.

"Tara na nga Mike. Gabi na."

"Hehehe. Saya ko." Pasigaw pa niya. Nang pumasok kami sa kotse niya bigla nalang siyang nagsalita.

"Fiona, Mahal Talaga Kita"

Napasmile niya ako. Ito talagang si Mike Mahal na Mahal ko na siya.

#UD narin sorry busy lang kasi. I hope you like it.

#UD ulit later :)

Ms. Friendly Meets Mr. SupladoOnde histórias criam vida. Descubra agora