Colombia

3

Provoi te hapte deren dhe normale,ishte e mbyllur.Shfryu dhe i gjuajti disa here me kembe,me sup dhe me shqelm.Por asgje.Dera qendronte e palevizur para saj.I gjuajti dhe disa here nga inati me kembe dhe u ul ne toke e nervozuar.

-Vetem po nuk dola,pastaj mjere ata!-thoshte duke mermeritur.

E kishin rrembyer dhe e kishin burgosur.Dhe ke?ATE!Pasardhesja e perandorise me te madhe te mafies kolumbiane.

Po luante me floket kur u kujtua karfica qe kishte vendosur ne floke.E mori dhe e pa me sy djallezore here karficen e here deren.Iu afrua deres dhe e pa tashme tere mendjemadhesi.

-Budallenjte!Cfare me mendojne mua, se jam nje budallacke?-dhe me dy rrotullime e shkyci deren.Falenderonte filmat aksion qe shihte.I kishin mesuar disa gjera.

E hapi me ngadale dhe hoqi kepucet.Dukej sikur gjendej ne nje hotel.Nje korridor i madh plot dhoma.U largua ne maje te gishtave dhe u drejtua per tek dera e daljes.Cuditej sesi nuk kishte kembe njeriu ne shtepi.Sapo u be gati te hapte deren nje dore e madhe e shtyu tutje duke e pare eger.U perplas pas murit dhe kur ngriti koken pa te njejtin tip qe ia kishte bere cope shpatullen.Habitej sesi ai kerkonte serish te ndeshej me te.

-Oh ckemi?Mire me dukesh!Waa te mungonka dhembi i pare?Mos me thuaj qe e bera une?Aww Maya je nje vajze shume e keqe!-shtremberoi turinjte duke qortuar veten.

Ai shtrengoi grushtin e dores se majte dhe u turr ta godiste por nje shkelm,i cili qelloi drejt e ne piken e tij te dobet  e beri te gjunjezohej me nje shprehje dhimbjeje ne fytyre.

-I dua kembet e mia!-e pa me adhurim shalen e saj te gjate.-Dhe ty,s'te ka mesuar mami te mos i godasesh vajzat?-e pyeti duke tundur koken e pakenaqur.

-Ta tregoj une se cfare me ka mesuar mami im!-u ngrit ne kembe ai.

Iu afrua kercenueshem dhe ajo nuk beri asnje hap pas.U pane kercenueshem ne sy.Dhe me pas ai i zgjati doren.Maya e pa konfuze.

-Cfare...?-pa doren e shtrire drejt saj e habitur.

-Je vajza me trime qe kam pare!-shpalli ai dhe ajo formoi nje buzeqeshje duke treguar te gjithe dhembet e saj.Bashkoi doren e saj me doren e tij dhe e shkundi tere qejf.

-Me pelqejne komplimentet!-tha si llastice.

-Me ke borxh nje dhemb dhe nese mbes pa femije je po prap ti fajtore.-u ngrys ne fytyre.

-I dashur,je shume i shemtuar per te bere femije!-i gjuajti me shaka ne krah. Por kur fytyra e tij mbeti me te njejten cehre serioze,rrotulloi syte.

-Ishte shaka,Zot!Miq?-e pyeti pafajesisht duke zmadhuar syte saqe per nje moment ai harroi se cfare po ndodhte.

-Ehe...-tha i hutuar dhe ajo u hodh ne ajer gjasme e entuziasmuar dhe e perqafoi fort.

-Jejjjj!Tani meqe jemi miq,po shkoj ne shtepi une.-dhe hapi deren dhe vrapoi jashte para se ai te kuptonte sec po ndodhte.

Ajri i ftohte qe hyri nga dera e hapur,e ftilloi dhe kuptoi sesa budalla qe treguar.E kishte genjyer me lojera kalamajsh.Vrapoi pas saj ta kapte para se shefi ta vriste.

Maya u perball me deren e kycur dhe i gjuajti me inat portes.Mesa duket dyert ia kishin inatin sot qe qendronin te mbyllura.Pa perreth dhe sikur gjendej ne ndonje burg te sigurise se larte.E pamundur te arratiseshe.U ul kembekryq para portes dhe mblodhi buzet.Nderkohe duke gulcuar erdhi trupmadhi.

-Cfare te shkoi ne mendje valle?-e pyeti i lodhur.

-Te arratisesha?-ngriti supet.-Je shume  budalla!Jam e rrembyer dhe dua lirine time.Jam nje zog i liree...por me kane vjedhur lirine...i vetmuar ne kafaz...une sot po qaj...-nisi te kendonte me ze dramatik gati ne te qare.Nje duartrokitje u degjua pasi shpines se trupmadhit.

-Zogu i arte i Kolumbise!-degjoi zerin e thelle te Ignacios.-Mund te shkosh Anhel.Merrem une me te tani.

Anhel pohoi me koke,i lehtesuar qe nuk u qortua dhe pa eger vajzen,qe para pak minutash i kishte shprehur sinqerisht respektin qe kishte ndaj saj.Dhe ajo e kishte nxjerre per budalla.

-Anhel tani e di pse s do besh kurre femije.Nuk te shkon emri me personalitetin!-dhe u gajas se qeshuri kot.Dy te tjeret e shihnin pa asnje shprehje ne fytyre.

-Apo s'ishte per te qeshur kjo?-i pyeti kur pa qe s'i eci shakaja.

-Pac fat me te shef!-e pa me keqardhje Igancion dhe u largua.

-Je shume e prapte.-tha Ignacio kur mbeten vetem.

-Me thuaj dicka qe se di!-rrotulloi syte.-Waa mu kujtua kenga e Selena Gomez...te ta kendoj?-e pyeti me pas dhe ai e pa shtrember.

Prandaj Alejandro i kishte thene ta rrembenin.Ai kerkonte nje te cmendur si vetja.Dhe kjo i pershtatej me se miri.Dhe ai qe mendonte se Alejandro ishte i cmendur.Kjo vajze ishte personifikim i gjalle i cmendurise.

-Dua te flas dicka me ty.-tha me ton serioz,duke shpresuar se ajo do i linte lojerat.Dhe aty vuri re qe kishte filluar te shpresonte gjate gjithe kohes qekur ne shtepine e tij kishte ardhur Alejandro dhe Maya.

-A nuk je duke me folur?-pyeti gjoja e habitur.

-Per nje teme serioze!-tha mes dhembesh shtrenguar.

-Bah une dhe serioziteti nuk jemi miq te mire.Ndaj me mire...pse nuk luajme kukafshehti?-nisi prape me budallalleqet e saja.Dhe aty mbaroi durimi i tij.

E kapi nga krahet dhe e perplasi pas portes.E pa me inat ne sy.

-Degjo,mund te luash sa te duash rolin e budallackes,por nuk do me genjesh dot mua.E di mire sesa e rrezikshme je dhe se po planifikon dicka ne ate koken tende.Ama harroji planet qe po i planifikon.Per aq kohe sa nuk bashkepunon...do mbetesh e rrembyer dhe heres tjeter nuk do te te trajtojme kaq mire.

-Harrove te thuash e bukur.-ia priti qete.Ignacio u hutua.

-Cfare?!

-Duhej te thoshe "ne ate koken tende te bukur".S mund ta lesh koken time pa nje mbiemer zbukurues pas.-ia sqaroi ngadale,sikur po i shpjegonte mesimin nje 7 vjecari.

Ai thjesht s mund ta besonte!Cfare dreqin nuk shkonte me ate vajze?

-Mjaft me budallalleqet e tua!-uleriti dhe i drejtoi armen ne koke.-E kupton rendesine e asaj qe po te them?E kupton qe mund te te vras qe ne kete moment?S'eshte ide e keqe perderisa ma ke merzitur!-e pa tere inat fytyren e saj te qete.

Ajo u ngjes me shume pas tytes se armes dhe e pa me nje nenqeshje.

-Nuk mundesh i dashur!Une jam pasaporta jote per te hyre ne boten e mafias.Nese me vret do nisesh nje lufte ku e vetmja gje qe do fitosh,do jete rrenimi i pushtetit tend te vockel.Je ti ne doren time,jo une.-buzeqeshi djallezisht kur pa sesi atij i ndryshoi fytyra.E kishte mundur.Ignacio shtrengonte dhembet.Ajo kishte te drejte.-Prandaj i dashur,meqe me rrembeve...vuaj pasojat.-shtyu armen dhe u nis drejt shtepise duke e lene Ignacion te merrte fryme rendshem nga nervat.

Me cfare dreqin ishte ngaterruar?Ajo ndryshonte brenda sekondit.Ishte aq dinake.Dhe ai e dinte qe s do e shtinte kurre ne dore.Tani qe po mendohej...me mire te kishte rrembyer Sanchezin sesa ate.

-Ah Alejandro ah!Ku i pata mendte qe te degjova ty?-foli me vete teksa mori rrugen drejt shtepise i nervozuar.

Holaa! Pas kaq muajsh jam back serish.Dhe shpresoj te mos zhdukem serish.Shpresoj t ju pelqeje pjesa❤