Prologue:
Naniniwala ka ba sa forever? Well, ako? Hindi na. Pero nung una akala ko Forever na. But damn! My heart was broken. And until now, I can't move on.
----
*Authors note* Ahem! Short story lang ito. HAHAHAHA. Hope magustuhan niyo. Mahar ko kayo!
--
'Good morning baby~ Good morning'
Tunog ng aking phone nung nag alarm na. Dahan dahan kong binuklat ang aking mga precious eyes at ninanamnam ang moment na nakahiga.
"Good morning pillow. Good morning kumot. At good morning sa pinakamagandang babae sa balat ng putik! Wiiieee~ Eym so FAB!"
Pagkatapos kong batiin ang magandang sarili ko. Tumayo nako at naglipit dahil papasok pako.
Nung natapos ko nang ayusin ang sarili ko. Bumaba nako ng hagdan at naamoy ko na ang masarap kong breakfast. Biglang nag miss call ang aking anaconda sa tiyan.
Pumunta ako ng kusina at nadatnan ko si Mama na busy sa pag pi prepare ng foods namin.
"Witwew! Mana ka talaga sa kagandahan ko Nay! Annyeong ~"
I give her a kiss sa cheeks at umupo nako.
Sa pagkaupo ko, inamoy Amoy ko pa ang ulam.
'Hmmm~ Yummyyyy!'
"Patay gutom ka talagang bata ka! Hay nako. Oh siya, kumain kana. At nang makaalis ka na sa pamamahay ko."
"So bahay mo lang? Ganun? Ilang taon ko ginugol ang sarili ko sa trabaho para lang makapag ipon. Dugot pawis binuhos ko alangalang dito! And now, your owning this house? Like WTF--"
