©©©©©©©©©
Merhaba! Ben kim jongin, güney korede ki özel bir kolejde okuyorum, iyi bir aileye beni çok seven arkadaşlara sahibim. Çok zengin ve varlıklı bir ailenin tek oğluyum.... yani en azından ben öyle sanıyordum.
Annem ben doğduktan yalnızca bir kaç ay sonra babamı kaybetmişti yani öz babamı hiç tanımadım , ama sonrasında annemin evlendiği adam bana hep babalık etmiş ve belkide annemden bile daha çok güvendiğim biri haline gelmişti. Aramızda kalsın ama üvey babamın bir problemi var, O ne yazık ki bir çocuk sahibi olamıyor...
Henüz çocuk olduğum dönemlerde bir erkek kardeşim olmasını çok istemiştim ve hala daha içimde bu konuda bir ukte kalmadı değil , bu konuyu evde pek açmayız çünkü ne zaman açsak zavallı adamın yüzünü büyük bir hüzün kaplıyor ve bizi kırmamak için ortamı terk ediyordu.
Bir kaç ay öncesine gelirsek, bir gün onu her zamankinden çok daha telaşlı bir vaziyette eve girerken gördüm. O gün benim okulda olduğumu sanıyordu fakat hasta olduğumu söyleyerek eve pineklemeye gelmiştim. Onu çalışma odasına kadar takip ettim, iyi olup olmadığını sormak için. Kapıyı bile tam kapatamayacak kadar endişeli olan úvey babamı kapı aralığından seyretmeye başladım....
' özür dilerim oğlum, ben gerçekten pişmanım...'
Ne dediğini duymak için biraz daha kapıya yaslandım ve kulak kesildim.. zira ne dediğini zerre kadar bile olsun duyamamıştım.
' Oğlum ben çok hata yaptım. Biliyorum, belki affetmeyeceksin beni, belki ölümüm senin elinden olacak... biliyorum. Ama yine de beni affetmeni diliyorum, ben üvey oğlumu herşeyden korurken seni sokaklarda bin bir türlü belayla başbaşa bıraktım'
Oğlum mu?
Benden bahsetmiyor muydu?
ben onu dinlerken fark ettiğim ayrıntıyla kısa bir süre şok geçirirken o mavi gözlerinden sicim gibi akan göz yaşlarıyla elindeki büyük siyah kitabı açtı ve elindeki özel kalemle bir sayfaya bir şeyler yazmaya başladı
Bir günlük.
Kapıdan uzaklaştım ve odama çıktım. Az önce zengin bir ailenin tek çocuğuyum demiştim değil mi? Artık bu söylediğimden ben bile şüphe ediyorum...
••••••••••••••
Çok etkili bir giriş veya gizemli bir konu değil ama elimden gelen bu kadar...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
O HAYAT BENİM! / KAİSOO
Fanfiction" bu gün babamı çok daha tedirgin bir halde gördüm, normalde de gözlerinin içinde hep bir pişmanlık hep bir korku taşıyormuş gibi bakan adam bu gün sanki azrailiyle karşılaşmışcasına korkuluydu. çalışma odasına kadar takip ettim, büyük siyah kasan...
