O HAYAT BENİM! / KAİSOO

Günlük part 4

@@@@@@@@@@@@@@

Gözlerim fotoğrafın her bir köşesinde dolandı, gerçekten günlükte yazdığı gibi bir erkek için fazla güzel bir çocuk vardı. Siyah saçları beyaz alnına dökülmüş, kırmızı dudakları kıpırtısız dümdüz bir çizgi halindeyken gözleri acı dolu bakıyordu. Sanki karşısında kimse yokmuş gibi boş ve acıklı.

Fotoğrafın altında yetimhanenin adı ve çekildiği yıl yazıyordu , onun hemen altında ise kalın siyah yazı tipiyle yazılmış olan isim.

Do Kyungsoo.

Fotoğraf elden ele gezdi, odadaki herkes fotoğrafı inceledikten sonra Xiumin, keşke bir kabus olsaydıda gerçek olmasaydı dediğim gerçekleri açık açık söyledi.

"Babanın doğru söylediğinden artık kesin emin oldum ama belki çocuk ölmüştür? Bunun için endişelenmemize gerek yoktur belki de..."
[Herkesten beklerdim ama senden beklemezdim Xiu... Püü sana]

Yutkundum, çocuğa üzülmüştüm. Biz sadece babamın yazdıklarını okumuştuk peki ya o çocuk? Kim bilir neler yaşamıştır, belki de çok acı verici bir şekilde yapayalnız ölmüştür ve o bunların hiçbirini hak etmedi. Bu kadar acı verici şeyleri kimse hak etmez hele de hiç bir şey yapmamış masum bir çocuk.

İçim acısada okumaya devam edecektim, çocuğun ölmüş olma ihtimali içimi acıtıyordu fakat ölmemişse  bu artık benim bu evde ve mirasta hiç bir hakkımın olmadığı anlamına geliyordu.

Yıl 2010 /  12 ocak

Bu yılla beraber 17 yaşına basmış olmalı. Doğum haberini aldığımdan bu yana tam 17 yıl geçti, ona dair her şeyi araştırdım ama hiç bir şey bulamadım. En çok korktuğum şey ölmüş olmasıydı, ne ölüsüne nede dirisine dair hir bir şey bulamadım... Artık yavaş yavaş umudumu yitiriyorum. Ölmediyse bile o artık 17 yaşında , kendine bir yol çizmiş ve belkide buradan kilometrelerce uzakta bile olabilir. Bu saatten sonra yapabileceğim hiç bir şey yok.

Yıl 2011 / 14 ocak

Bu gün küçük jonginimin doğum günü, o artık 13 yaşında. Etrafına neşe saçıyor, bir yaş daha büyümenin mutluluğunu yaşıyordu. Arkadaşlarıyla oyun oynayıp eve gelen kızlardan biriyle flörtleşirken esmer yanakları kızaran jongin çok tatlıydı...

Acaba.

Aklıma gelenlerle yine içimde can yakan bir sızı hissettim, ona karşı umudumu yitirmiştim ama yinede aklımdan hiç çıkmadı. O da kızlarla böyle flört ediyor muydu acaba?
Babasının yaptığı gibi genç yaşında kızların canını yakacağım derken hata yapmış mıydı?  Ben hatalar yapmıştım peki oğlumda benim kadar aptal mıydı?

Hayır.

O farklıydı, görünüşü bana benziyor olsa bile annesiyle büyümüştü. Karakteri de annesine benziyor olmalıydı. Eğer hala hayattaysa bile umarım asla benim yaptığım hataları yapmazdı yada en azından hata yapsa bile sorumluluk alırdı.