Son buluşmamızdan sonra sanal olarak ilişkimizi yürütmeye devam ettik. Ardından benim ona karşı özlemim çok artmaya başladı... Çünkü sarılamıyordum ona, güzel gözlerinde kaybolup "seni sevdiğimi söylemiş miydim?" diyemiyordum. Çok özlüyordum. Ardından ondan ayrılmam gerektiği kanaatine vardım. Ama nasıl yapıcaktım bunu? Hiç istemiyordum ki... Ama zorundaydım çünkü daha devam edemiyordum... Bir gün bana bi hevesle bir şiir yazmıştı. Altına da seni seviyorum diye eklemişti.(Şimdiden söyliyim bu kısımda yaptığıma karşı edilen küfürleri kesinlikle hakediyorum). Odunluğum başıma vurdu o zaman sanırım. "Eee" yazdım. Evet bu cümleyi okuyana kadar küfür edebilirsiniz. "Ne eee" dedi ve ardından şunu ekledi "bi hevesle sana şiir yazdım ve sen eee mi diyorsun." Bende sanki haklıymış gibi engelledim. Diyorum ya küfürleri hakediyorum diye... 4 gün konuşmadık ardından helalleştik ve ayrıldık. Başlarda oh kurtulduk desem bile sonraki zamanlara doğru bin pişman oldum. O böyle bi ayrılığı haketmiyordu. O saf ve temiz kalbi nasıl kırabildim? İşte bu olay beni düzelten olay oldu. Daha düzgün ayrılmak iki taraf açısından da daha iyiydi. Artık ilişki yasadığım kişilere çok daha değer veriyordum. (Tabii bu değer sonucu bir kere aldatıldım o ayrı dava).
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Pişmanlıktan kalan bir yara izi
No FicciónBu anlatılanlar kalbimde daima bir yara, hayatım için de bir ders olmustur. Yazma sebebim başka birinin başına gelmesini istememiş olmamdır. İyi okumalar dilerim :)
