KIRMIZI

2

Şirketten çıkınca arabama binip yeni evime doğru ilerlemeye başladım. babamın tepki vermesini beklememiştim bile çünkü abartayacağını biliyordum ve bana çocuk muamelesi yapmasını istemiyordum.

Babam bana çok fazla baskı yapıyordu. Onun deyimiyle psikolojik sorunlarım vardı.

Kirli bir geçmişim vardı ve beni etkilemesi çok normaldi. Sabah kabusla uyanmam psikolojik bozukluk yaşadığımı göstermezdi en azından ben öyle düşünüyordum.

Geçmişim hakkında konuşmaktan nefret ediyordum ve babam inatla yıllardır psikoloklarla görüşme ayarlıyordu. En başından beri istemediğimi söylememe rağmen inat edip duruyordu.

Kendime ait bir galerim vardı: babamdan yardım almadan kendi emeğimle kurduğum. Genelde orada olurum: tabi seanslar dışında. Şimdi de uzun zamandır planladığım şeyi yapmış ve kendime bir hayat kurmuştum; kendime bir ev ve yeni iş yapacağım insanlar ayarlamıştım.

Babama karşı bir garezim yoktu, onu seviyordum ama babamın yıllardır istemememe rağmen bana hasta numarası yapmasına dayanamıyordum. Tamam belki çok sevdiğinden yapıyordu ama artık yeterdi.

Biliyorum çok saçma bir şekilde ayrılmıştım ama yabancı bir yerde değildim. Babam yarın galeriye gelip, benimle konuşurdu. Birazda bu yüzden bu kadar rahat ayrılmıştım. Şimdi gitmiştim ama konuşma yarın olacaktı.

Üzerimden yük kalkmış gibi hissediyordum: sonunda doktorlardan kurtuluyor olmak gerçekten çok güzel hissettiriyordu.

Arabayı park edip arabadan indim, bavulları alınca anahtarla kapıyı açıp yeni evime girdim. Burası mustakil evlerin olduğu bir siteydi, birbirinin aynısı olan birsürü ev vardı. Sakin ve güzel bir yer olduğu için burayı tercih etmiştim.

Kısa merdivenlerden çıkıp, kendi odama gittim, elimdekileri bırakıp, çantamı açtım.

❄️

Taşınmamın üzerinden bir hafta geçmişti. Tahmin ettiğim gibi babam taşındığım günün ertesi günü galeriye gelmiş, beni ikna etmeye çalışmıştı. Onunla ilk defa bu kadar sert konuşmuştum.

Taşınmanın nereden çıktığını sorup durmuştu, ayrıca ona haber vermeden böyle birşey yaptığım için kızmıştı. Habersiz olması konusunda haklıydı ama sorsam izin vermemenin bir bahanesini bulurdu, ki ben ondan izin beklemiyordum.

Psikolog konusunu ise tamamen kapatmıştım: ihtiyacım olmadığını , artık hiçbir şekilde onlarla görüşmeyeceğimi söylemiştim.

❄️

Arya

Birbirine benzeyen onlarca ev arasında kenimindiki arıyordum. Sanırım numaram 29 du: öyle hatırlıyordum. İki tarfataki evlerin ortasındaki yolda giderken yolun boş olmasının verdiği rahatlıkla kafamı eğmiş, evlerin nuramalarına bakmaya çalışıyordum 26,27,28 evet işte 29, buradaydı.

Arabayı eve yanaştırıp durdurdum, arabadan inince bagajdan bir bavulumu açıp bahçe kapısından içeri girdim bahçe çok güzeldi be, tam salıncak kurup oturmalık.

Bavulumu peşimde sürükleye sürükleye evin kapısının yanına gittim, cebimden anahtarımı çıkartıp kapının deliğine koymaya çalıştım ama sadece çalıştım çünkü bu anahtar kapıya girmiyordu. Anahtarı çevirip tekrar denedim ama olmuyordu. Hadi ama yoksa bu değil miydi? karıştırmış olabilir miydim?

Derince oflarken kafamı kaldırıp etrafa baktım

" Ne yapacağım ben şimdi?"

Tekrar emlakçıya gidip anahtarı alırsam döndüğümde çoktan akşam olmuş olurdu gerçi şuan da güneş batmak üzereydi ya neyse.