𝐓𝐀𝐄𝐊𝐎𝐎𝐊 𝐓𝐚𝐠𝐚𝐥𝐨𝐠 𝐎𝐧𝐞𝐬𝐡𝐨𝐭𝐬

Captured Lost Soul

Jeon Jungkook’s Point of View :

Nandito ako sa isang park kung saan hilig ko talagang kumuha ng litrato ng nature. Ever since my parents die, naging hobby ko na ang pagkuha ng litraro ng paligid ewan ko din kung bakit. Pakiramdam ko kasi nanjan lang sila lagi sa paligid at ginagabayan ako. Malaki talaga ang appreciation ko when it comes to God’s creation.

Habang nag iikot ng camera sa paligid at humahanap ng magandang view, may hindi sinasadyang nakuhaan ang camera ko.

This person is so beautiful. He is so perfect and I felt something inside me when I first saw him.

Ng tignan ko yung pwesto niya kanina, wala na siya doon.

Everyday, nagpupunta ako sa same spot kung saan nakuhaan ko siya ng litrato. Umaasa akong makita ko ulit siya. Pero hindi na nangyare yun.

Isang beses hindi ako nakabalik sa park dahil na rin nagkaron ako ng emergency sa trabaho at mas kinailangan kong asikasuhin yun kesa sa kahit na ano.

Kinabukasan, I decided to go back there. Pero wala pa din siya. Naupo muna ako sa bench malapit sa puno kung saan siya nakaupo nung nakuhaan ko siya ng picture.

Nagulat ako ng may tumapik sa balikat ko.

Paglingon ko, my world seems to stop.

It’s him.

“Hi!” Bati niya sakin at ngumiti siya.

He’s smile is so genuine. Napaka ganda ng mga ngiti niya.

“H-Hello.” Nauutal kong sabi..

“Napapansin kong lagi kang napunta dito. May hinahanap ka ba?” Tanong niya sakin.

Bigla akong di napakali sa kinauupuan ko.

“Ah eh. This.” Inangat ko yung hawak kong camera. “Mahilig kasi ako sa photography, kaya ginawa kong hobby yung pagkuha ng litrato ng nature.” Nakangiti kong sabi sa kanya.

“Wow. Pwede ko bang makita? I love this kind of environment too. Napaka peaceful.” Sabay tingala niya habang nakapikit.

I grab the opportunity na mapicturan siya. And this is a masterpiece. Napaka perfect niya.

Ng matapos niyang damahin yung hangin tumingin ulit siya sakin.

“Sorry kung masyado akong feeling close.” Nahihiya niyang sabi.

“No it’s okay. Naeenjoy ko naman presence mo.. I mean, I don’t have a lot of friends kaya...” sabi ko.

Ngumiti siya.

“So friends na tayo ngayon?” Nakangiti niyang sabi.

Tumango ako.

Days have passed. Palagi kaming nagkikita sa park na yon. Same spot. Same time.

“Hindi ko pa pala alam pangalan mo. Tagal na din natin magkaibigan.” Natatawa niyang sabi.

“Oo nga no? I’m Jungkook.” Sabay abot ng kamay ko. “I’m Taehyung.” Tinanggap niya yung kamay ko.

“P-Pwede ba kitang kuhaan ng pictures?” This is the first time I ask him kahit na ang dami niyang candid photos sa camera ko.

Tumango naman siya sabay nagpose. Cute!

Hindi ko namamalayan na sa tuwing nagkikita kami lumalalim na pala nararamdaman ko kay Taehyung. Inaamin ko, I’m starting to fall inlove with this guy.

I decided to confess to him. Kaya naman ngayong araw nag ayos ako, at tsaka ako pumunta sa park. As expected nandon nga siya sa pwesto namin.

“Taehyung.”