Kabuslar... Onlarla başım fena halde dertte. Çocukluğumdan beri.
Korkunç bir rüyadan irkilerek uyanıyorum , hoş 1-2 saat sonra hatırlamayacağım bile. Ranzanın üstünde uyuyan kuzenim yanıma iniyor ''sakin ol geçti '' gibi bir şeyler zırvalıyor. Ona asla geçmeyeceğini nasıl anlatabilirim ki? bir bulantı yükseliyor içimde , banyoya depar atıp içimdekinleri boşaltıyorum, klasik kabus sonrası rutini.Sonra birden bir gemi tatilinde olduğumu hatırlayıp güverteye yöneliyorum.güzel bir mehtap var bayıldım! izlemeye koyuluyorum. bi yere oturup düşünüyorum deniz o kadar güzel ve sakin ki uyuya kalmışım.
...
büyük bir gürültü ve çarpmanın şiddeti! ne kadar korkunçsa o kadar korkunç bir şekilde suya yuvarlandım.hava zifiri karanlık uyumadan önceki haline hiç benzemiyor.suyun üstünde durmaya çabalarken dev bir dalga gemiyle beraber üstüme yıkılıyor.suya gömülüyorum gemiyle beraber.kaçmaya , yüzeye ulaşmaya çalışıyorum ama olmuyor.belimden aşağısı Allahın lanet bir demirine takılmış''TANRIM NEDEN NEDEN? daha ölmek için çok gencim'' içimde dışarıda olan kinden daha büyük ve şiddetli bir fırtına. hayatım hayellerim bir bir gözlerimin önünden geçiyor.Ciğerlerim patlarcasına acıyor öksürmek istiyorum ama yok! verecek nefesim yok ! birden gözlerime çöken yorgunlukla uyuyorum...
Ben nerde başlıyorum o nerde bitiyor bilmiyorum. o anlıyor. Sadece yalvarıyorum. Olmek istemiyorum !
