Mhara's POV
Nakakaantok talaga dito sa office josmeyo....
"Mhara sipag mo naman uwian na nandyan ka pa rin" sabi ng isa sa mga officemate ko.
"Dapat kumita haha" sagot ko na lang sa kanya..
Napakadilim na rin sa labas yung dilim na kapag pinatay mo lahat ng ilaw dito saloob yung computer na lang ang magbibigay liwanag sayo...
"Huy hindi ka ba uuwi baka naman nakalimutan mo na ikaw na lang pagka-uwi ko" sabi ng isa kong officemate/friend...
"Alam ko sige na umuwi ka na ...ayos lang ako.." sabi ko sa kanya.
Umalis na rin naman sya...Ang dami ko pang gaawing report baka dito na ako matulog... Malas talaga eh nohhh...
Type.....type......type...type...
Habang nagtatype ako may narinig akong foot steps ba yun ako lang naman dito?!?!!
"May tao pa ba dyan?!.." sigaw ko..
Walang sumagot baka guni guni ko lang grabe naman stress na siguro ako...Sa sobrang dami ng kamalasan na nang yari sa akin stress na ako pano pa ako magkakalove life neto grabe....
*foot steps...foot step...foot step*
Sino ba talaga yun?!
"may tao ba dyan...wag naman kayong manakot ...." Sabi ko..
Ginawa ko na lang ng ginawa yung report ko hanggang sa matapos... Pagkatapos ko umuwi na lang agad ako.. Parang ayokong umuwi sa bahay namin baka utusan lang ako ng utusan pagod na ako... Oo sa bahay namin kahit pagod ka na uutusan at uutusan ka pa rin..... Buhay talaga at marami pa along problema sa bahay.. Matagal pa ang biyahe kasi medyo malayo yung bahay namin...
"11:00 pm na" ayun na lang ang nasabi ko ng makita ko ang malaking orasan na lagi kong nadadaanan tuwing papasok at uuwi ako..... Pagkauwi ko sa bahay dumiretso agad ako sa kwarto ko nahiga at natulog...
--KINABUKASAN------------
"Mhara...musta natapos ka ba?!" Tanong sa akin ng isa kong katrabaho....
"Tapos ko na..." Sabi ko....
Pagkaupo ko pa lang bigla ng sumulpot ang kaibigan ko...
"Mharss.. Puyat ka na naman haiii sayang beauty mo tehh..." Sabi ni Sandhieh.... Best friend ko...
"Ala nmang magagawa..." Sabi ko sa kanya...
Umiling iling na lang sya...
"Ok.. Stop na ok na..."sabi nya at nagtrabaho
"Mamaya bka gabihin ulit ako may tatapusin pa ako.. Sa susunod bibili ako ng laptop para kahit saan man nakakagawa na ko"sabi ko sa kanya lagi na kasi akong madaling araw nauuwi..
"Maganda yan naisip mo" sabi ni Sandhieh..
-------10:00 pm--------
"Huy maiiwan ka nanaman?! Pag may nagparamdam sa iyo dyan" Tanong sa akin ni Sandhieh..
"Hindi totoo ang mga multo.. Sige na mauna ka na"sabi ko at tinuloy ang ginagawa ko...
.....footstep...footstep...footstep
Ayan nanaman yung footsteps wag mong pansinin wag mong pansinin..
Bigla ng patay sindi ang mga ilaw.. Sheet naman ako naabutan ng pagloloko ng ilaw.. Hindi pa siguro naayos ni Mang Bert... Ok na nga yan..
..footsteps...footsteps...footsteps..
Wag mong pansinin wag mong pansinin... Biglang nagloko yung computer.. At biglang may yumakap sa akin mula sa likod...
"Totoo ang multo.. Totoo kami.. Nandito kami para samahan ka.. Hindi ka malulungkot.."sabi nito at bigla itong nawala at nakita.. Biglang naging ok ang computer at may nagtatype TOTOO KAMI... TOTOO ANG MULTO .. TOTOO KAMI... HINDI KA MALULUNGKOT SA SASAMAHAN KA NAMIN..
"Aahhhhhhhh"sigaw ko at tumakbo ako..
"Sandali gusto ko lang ng kasama.."sabi nito.. Napakalungkot ng boses nya..
Flashback.....Flashback
"Bahala ka pag nagpakita sayo yung multo ni Mira " sabi ni Sandhieh..
"Sino naman yun?!" Tanong ko..
"Siya yung nagpapakita dito sabi nila dito daw sya namatay sabi naman ng iba nag pakamatay daw dahil sa sobrang lungkot wala siyang kaibigan at may grupo ng mga lalaki at babae ng nambubully sa kanya mag-isa lang sya sa buhay ayun nagpakamatay na lang.. Nakakalungkot kung naabutan natin yun hindi yun magpapakamatay.."sabi ni Sandhieh.
End of FLASHBACK
"Mira" pagtawag ko sa kanya..
"Ako nga naaalala mo pa ba ako.." Sabi nya ngayon galit na ang tono nya..
Tumango ako.. Sabay nito ang pagpatak ng luha ko..
"Kung hindi mo ako iniwan hindi ako magiging mag isa. Hindi ako papasok dito hindi sana ako namatay. Tinakot nila ko.. Pinaglaruan nila ko.. Pinatay nila ko.. Hindi nila ko binigyan ng karapatan maging masaya, Pero nabigyan ko na ng hustisya ang sarili ko patay na silang lahat... Pinatay ko rin sila kagaya ng pagpatay nila sakin.. Naalala kita hindi pa pala tapos ang pagbibigay ng hustisya ko sa sarili ko.. Mawawala ka rin katulad nila dahil iniwan mo ko.." Sabi nya..
Sinakal niya ako hiniwakan ko ang mga kamaya niya... Nakita niya ang bracelet nasuot ko..
Flashback
"Tig isa tayo dito kahit magkalayo man tayo maaalala natin ang isa't isa." Sabi ni Mira..
"Mahal kita Mira dahil bestfriends forever tayo" sabi ko...
End of Flashback
"Mira kaya dito ako nagtrabaho para magkasama tayo ulit.. Dahil may nagsabi na dito ka nagtatrabaho.. Mira umuwi kami ng probinsya dahil naghihingalo na ang lolo ko kaya nagmamadali kami at hindi na ako nakatawag man lang.. Mira hindi ko ginusto na iwan ka dahil ikaw ang nag iisa at pinakamamahal kong kaibigan... Mira patawarin mo na ako manahimik ka na ... Mabait kang tao Mira tatanggapin ka nila dun.."sabi ko sa kanya habang umiiyak..
At bigla na lang siyang nawala at umaayos na ang lahat..
