Fallen Star Catastrophe

CHAPTER 01

Ako lang ba ang taong gusto na palagi na lang ang mag-summer? Like before the May, April na lang ulit. That way less hassle, less stress ang vibes. Pero hindi kasi puwede ang ganoon. Kung titigil lamang ang buwan sa April at May, hindi nito madadaanan ang birthday ko, ang birthday ng mga kaybigan ko.

That was just one of the million reasons.

Ang totoo, 'yung birthday lamang talaga ni Blythe ang gusto kong madaanan. But the case ang buwan niya ay buwan rin namin. Dahil parehas na October ang mga birthday naming apat, date lang ang pinagka-iba.

Okay lang naman ang buhay ko, normal lang katulad ng ibang estudyante. But only the profession and how my mother treats me over for the past decade are the only wasn't normal.

I had a perfect and happy childhood days. Like my friends! Their are the happy childhood memories I had, and my parents! Back then my father always take us on the farm while carrying a telescope for our family routine. Stargazing!

My father was a fan of Universe, he likes stars, planets, and other things live outside the Earth. That way I started liking the Universe too. He gave me hopes that every black holes, there was a new discoveries, a new part of universe. And because of the universe and the solar system, my father named me on it. ‘Solier’. That was a good name and the best childhood memories I had. Because the universe we both liked took him away from us. After that, my mother blame me until now. I was just a fragile 7 years old when the accidents happens. And I don't have any idea what was happening back then.

The sweet and caring mother I used to had when I was a child is not existing anymore. Kasama siyang nawala ni Papa. At ang tanging nandito na lamang ay ang Mama na ang turing sa akin ay kriminal, she's treating me as cold as winter, like I am the murderer. Anong alam ng 7 years old na ako noon? But at the end I can't blame her. We both lost someone we truly loved. I lost my father, and she lost a partner in life, a husband. At ngayon mukhang ayos na siya.

After that she pursue her college dream. Boxing. Dapat talaga magiging isa siyang boxer dati, kaso nabuntis siya ni Papa. Hindi normal na trabaho para sa mga babae, 'di ba? Hindi tulad ng ina ng mga kaklase ko, mga doctor, engineer, at business woman. Ang Mama ko naman boksingera. Kaya kapag may activity kami noong grade school na isulat daw ang trabaho ng magulang namin, ang inilalagay ko palagi ay punching bag. Wala namang masama roon, ang totoo nga grateful ako sa napili niya e' dahil sa boxing humihilom ng paunti-unti ang sugat niya dahil sa pagkawala ni Papa. Kaso iba ang takbo ng isip ng mga tao. Kapag bago sa kanila, pinupuna nila. At ako na takot sa atensiyon nila ay itinatago ko na lamang ang totoong trabaho ng nanay ko. Ayo'kong ma-bully dahil doon. Pero ayo'ko rin namang ikahiya si Mama kaya nga punching bag na lamang 'yung sinasabi ko kapag mayroon din na nagtatanong sa akin kung anong trabaho ng magulang ko.

“Solier!” Nalipat ang atensiyon ko kay Dainty (kaybigan ko) nang tawagin niya ako habang nakasuot ng maskara upang lumahok sa darating na festival sa may lugar namin.

“Ayos ba? Bagay ba sa akin? ” tanong niya habang ipinapakita sa akin ang itsura niya at umiikot-ikot sa harapan ko. Bagay sa kaniya! Lahat naman 'ata ng suotin niya bagay lahat sa kaniya, siya lang talaga itong conscious at the same time ay mas pinipili ang mga hindi bagay sa sarili nito. Maganda siya. Tomboy nga lang, Walang problema sa aking iyon, tulad ng kung paano ko tanggapin ang pagkamatay ni Papa at ang pagbabago ni Mama, ganoon ko rin tinanggap ang napiling gender ni Dainty. Because that was best friends do.

“Ayos lang, pero mas maganda 'yung isa kaysa r'yan. ” suhestiyon ko nang makita ang kapit niya na mabulaklak na maskara.

“Ito ba? ” tanong na naman niya, saka isinuot ang itinuro ko. “Ano okay na ba? ” dugtong ni Dainty saka naglakad papalayo nang tumango ako bilang sagot sa kaniya.