Belkiler Ve Keşkeler Dehlizi //Taegguk

(R)iyakar

Taehyung:
Jungkook, neden yalan söylüyorsun?

Taehyung:
Ben mühim değilim ama en azından kendine dürüst ol

Taehyung:
Oynuyorsun, bir evcilik oyununa sıkışıp kalmışsın

Taehyung:
Elimi neden tutmuyorsun?

Jungkook:
Saçmalıyorsun

Jungkook:
Ben o eli en son yedi yıl önce tuttum ve dönüp baktığımda avuçlarımın arasında esen yele kapılıp gittim

Jungkook:
Onun savurduğu yerdeyim, avuçlarımı dolduran sıcak bir yuva var

Jungkook:
Ve tahmin edemeyeceğin kadar mutluyum

Jungkook:
Şimdi ne mutluluğumu eleştirmeye ne de bana riyakar demeye hakkın var

Taehyung:
Hak hukuk meselelerini kaale alıyor olsam şu an sana bana dönmen adına yazmazdım

Taehyung:
Etik umurumda değil

Taehyung:
Akşam yemeğini yalnız yedin, yalnız bir sabaha uyandın ve kahvaltı etmedin

Taehyung:
Hayatını biri ile paylaşıyorken alabildiğine kimsesizsin

Taehyung:
Daha ne kadar oynayacaksın?

Jungkook:
Evimizi gözetlemeyi bıraktığın zaman

Taehyung:
Yanılıyorsun, hem de öyle büyük bir yanılgı ki bu tek bir konu üzerinde toplanmayacak kadar dağınık

Taehyung:
En çok benim kadar

Taehyung:
Eşinle -bu sıfatı kullanmak beni alaşağı etse de başka nasıl hitap edilir bilmiyorum- aynı meclisdeydik

Taehyung:
Günün sonunda işini sana tercih etti

Taehyung:
Sıcaklığın yalnızca senin bedeninde can bulduğu evinize -tanrım, kelimeler beni gerçekten mahvediyor- dönmedi

Taehyung:
Seni aradı ve tek başına yiyeceğin için üzgün olduğunu ancak işinin uzayacağını ve bu sebeple mesaiye kalmak zorunda olduğunu söyledi

Taehyung:
Hepsini kendi kulaklarımla duydum

Taehyung:
Seninle alakalı bildiğim bir başka teferruat ise tek başına kahvaltı yapmayı beceremediğin

Taehyung:
Hala açsan lütfen bir şeyler ye, güneş saklanmak üzere

Jungkook:
Bu aşk, sevda yahut ilgi değil

Jungkook:
Bu bir takıntı

Jungkook:
Önce beni sonra evimizi ve şimdi de onu takip ettiğini mi söylüyorsun?

Jungkook:
Neden sadece yenilgiyi kabul etmiyorsun? Tıpkı yedi yıl önce yaptığın gibi neden yeniden gitmiyorsun?

Taehyung:
Sevgime olan itimadın ne kadar da eksik, boynu bükük, yoktan yok

Taehyung:
Seni suçlamıyorum, bu intibaı sana veren bendim

Taehyung:
Ancak hiçbir husus saptatığın noktada sabit değil

Taehyung:
Sana verdiğim değer gerçek, yedi yılın eskitemeyeceği kadar

Taehyung:
Başkasına dokunamayacağım kadar

Jungkook:
Taehyung buna inanmamı bekleme

Jungkook:
Çocuk kandırmıyorsun

Jungkook:
Yedi yıldır neredeydin?

Taehyung:
Çok acı çektim ve devam ediyor

Taehyung:
Temiz bir sayfa açtım, seninle yeniden güzel şekiller çizebilelim diye lakin sen yoksun

Taehyung:
Öylece vazgeçemiyorum, yeniden başlayamıyorum

Taehyung:
Ne yapacağım?

Jungkook:
Bilmiyorum, umurumda da değil

Jungkook:
Tek temennim kanayarak inşa ettiğim hayatı mahvetmemen

Taehyung:
Son bir kez; yakamoz kadar parlak cemalini, parıldayan irislerini, tutulmamaktan bitap düşmüş ellerini göreyim ve tutayım

Taehyung:
Sonrasında gideceğim

Jungkook:
Tek bir şartım var

Taehyung:
Ne istersen kabul

Jungkook:
Bana neden gittiğini söyleyeceksin

Taehyung:
İnanmayacaksın

Jungkook:
Bırak da bunu ben düşüneyim

Taehyung:
Pekala

Taehyung:
Akşam saat yedide, daima gittiğimiz kafede seni bekleyeceğim

Jungkook:
Bunu yaptığım için kendimden nefret ediyorum|

Bunu yaptığım iç|

Bu|

Neden kendime verdiğim onca sözü seni son bir defa daha görebilmek için bir kalemde siliyorum|

Neden kendime verdiğim on|

Yedi yıl geçti ama ben seni unutamıyorum|

Yedi yı|

Tanrım yapamıyorum|

Tanr|

Gitmek zorunda mısın|

Gitme|

Seni özlüyorum|

Seni öz|

Jungkook:
Orada olacağım
(Görüldü 17.36)