among us

Op Mars ( Mijn Pa blauw)

De zon schijnt naar binnen als ik wakker word. Ik sta op en kijk naar buiten. Het regent hard en de bomen zijn aardig opweg om te groeien. De atmosfeer word steeds beter en mars word steeds beter om op te leven. Ik pak een appel en wat graan ontbijt. Vandaag vertrekken wij vanuit mars naar het enorme schip toe. Ik loop door de hal om te kijkem of mijn kinderen slapen. Ik zie dat mijn dochtertje en mijn zoontje in vrede aan het slapen zijn. Mijn dochtertje heeft vaak een gele pak aan of kleding. Het geel staat haar wel, ze is eigenlijk de dochter van mijn beste vriend Geel. Maar hij wilde om een of andere reden niet voor haar gaan zorgen. Geen probleem dan zorg ik toch voor haar! Ik loop terug maar mijn kamer, en teek voorzichtig de kledingkast open. Die maakt veel lawaai. Ik kijk achterom om te kijken of mijn vrouw blijft slapen. Ik trek mijn trainingspak aan en leg mijn ruimtepak klaar. Zometeen zijn de laatste conditietrainingen voor het vertrek naar ruimteschip de Skelt. Maar ik heb zo'n voorgevoel dat er iets ergs gaat gebeuren, ik weet alleen niet wat.

Ik zie dat Geel al buiten staat te wachten. Dus ik besluit mij snel om te kleden en loop naar buiten. hij is weleen stuk jonger dan andere vaders. Ik loop naar hem toe. "He! Geel, heb je er zin in?" vraag ik terwijl ik naar hem toe loop. Hij knikt. "Ja dat zeker!" zegt hij met een spottende lach. Dat baart me zorgen, maar ik let er verder niet op. samen lopen wij pratend naar de training. Mijn vrouw heeft mijn dochtertje ook wakker gemaakt. Zometeen is de laatste kinder training. Wit geeft de kinder training samen met Donkergroen. Er zijn 4 kinderen die meegaan: die van Paars, Oranje, Zwart en die van mij dus. Ik kijk naar Geel en dan naar zijn dochter. Ze lijken veel opelkaar, alletwee oranje haar, sproeten en blauwe felle ogen. Ik heb zwart haar, bruine ogen en een getinte huid. "PAPA HOOI" hoor ik haar roepen. Geel kijkt niet eens om dus zwaai ik maar. "He kleine doe je best he!" roep ik terug. "IK HOU VAN JOU PAPA" Ik hoor de vreugde duidelijk in haar stem.
"Ik hou ook van jou dochterlief!!"
Ik hoor een kuch achter mij. Ik draai mij om en ik zie mijn vader staan. Mijn vader en Geel's vader geven de training aan de volwassenen. "Ben jij er wel bij Blauw??" Ik knik. "Ja sorry pa ik wilde wat zeggen tegen mijn dochter.." Hij knikt. "Geeft niks, blijf er nu voor een paar uur bij!"

De training is zwaar, we moeten zelf verdedeging volgen, kracht, cardio, van alles. Het is half 12, eindelijk zijn we klaar. Ik pak mijn spullen en loop richting huis. Paars en Oranje komen naar mij toe gelopen, Zwart erachteraan. "Hee Blauw! Wacht even!" Paars was mijn beste vriendin op de basisschool, zij wilde onderzoeker worden net als de meeste mannen. Heel veel kinderen lachten haar uit, maar ik moedigde aan. Samen met Wit, zijn zij de enige vrouwen die ooit mee mogen naar een missie. Ze hebben het gehaald en anderen bewezen dat zij het konden. "Hee alles goed?" vraag ik. Zwart knikt. "Ja eigenlijk wel blauw!" Paars kijkt omhoog. "Jongens besef dat wij al over een paar uur naartoe gaan!" Ik bedebk mij net dat ik mijn spullen nog moet inpakken samen met mijn dochter. Maar zo lang gaat het gesprek niet duren denk ik bij mijzelf. Oranje knikt. "Ja gek he! Ik mag als trotse pa mijn zoontje meenemen!" Wij lachen, dat is waar ook, Oranje heeft een zoontje van 5 jaar! De tijd gaat snel. "Ja en ik als trotse ma mijn zoontje!!" Zegt paars. Ze is duidelijk trots. "En ik de mijne!" zegt Zwart blij. Ik knik. "Ik mijn dochtertje!" Ik zie allemaal verbaasde blikken. "Dochter?" vraagt paars. "mogen dochters mee?" Vraagt wit verbaasd. Wit en paars zijn de eerste vrouwen die mee mogen naar de ruimte. Ik knik. "Ja! De mijne mocht mee!" Wit kijkt blij. "Zie nou wel dat vrouwen steeds meer mogen!" Blij springt zij op en neer. Ze kijkt vol vreugde hoe mijn dochter samen met mijn vrouw naar huis lopen Als wij eindelijk klaar zijn met ons gesprek, lopen wij met zn 5en naar huis.

Als ik thuis kom zie ik Geel met zijn vader praten, zijn vader geeft hem een mes?? Wat moet hij daarmee? Misschien dat hij een keer voor zichzelf moet koken, nee dat is dom maar het zou wel goed kunnen. Ik loop naar binnen waar ik mijn dochter en vrouw zie zitten. "Hoi papa! Vandaag mocht ik oefenen met elektrische draadjes!" Mijn vrouw knikt. "Ja, dat was de laatste oefening voor jullie hee!" zegt ze terwijl ik mijn jas opruim. "Papa is trots op jou kleine!" zeg ik.

Even later help ik mijn dochter haar ruimtepak aandoen, een felgele pak krijgt zij aan. Ik zie dat mijn zoontje kruipend de kamer binnenkomt en begint te brabbelen. Heerlijk, over een paar jaar neem ik ze alletwee mee. Ik aai mijn dochter over haar bol en mijn zoontje door zijn lichtbruine kroeshaar. Heerlijke kinderen. Ik hou echt van ze. "Papa?" vraagt ze, "jaa?"
Ze kucht. "krijgen wij een beker als wij terugkomen?" Ik lach. "nee helaas niet lieveschat!" Ik sta op en loop richting de deur. "Kom, het is tijd geef mama maar een dikke knuffel, en je broertje!" Zij staat op en loopt met haar borst naar voren. "Soldaat staat klaar kapitein!" ze geeft een knuffel aan haar broertje en mijn vrouw, het is tijd om te vertrekken. We pakken onze tassen. Ik geef mijn vrouw een kus. "Doe voorzichtig lieverd" zegt ze. Ik loop naar mijn zoontje die glimlacht met zijn eerste tand. Ik geeh hem een dikke knuffel en een kus. Wij lopen de deur uit. Daar staat de spaceshuttle al. Klaar om te gaan en een stapje dichterbij aarde.