Part 11: បងជាមេមត់

806 61 2
                                    

_មន្ទីពេទ្យ_

Taehyungអង្គុយយំមួយសន្ទុះធំរងចាំពេទ្យចេញពីបន្ទប់ដែលកំពុងសង្រ្គោះរាងតូច!!

ក្រាក!!

«លោកគ្រូពេទ្យគាត់យ៉ាងម៉េចហេីយ?? »គ្រាន់តែពេទ្យចេញមកភ្លាមថេរត់ទៅសួរនាំទាំងបារម្ភជាខ្លាំង

«ខ្ញុំថាលោកអញ្ចេីញមកខាងនេះសិនទៅ..ខ្ញុំមានរឿងខ្លះត្រូវប្រាប់លោក»

___បន្ទប់___

«អ្នកជំងឺត្រូវទឹកភ្លៀងរាប់ម៉ោងធ្វេីអោយកេីតគ្រុនក្ដៅដែលបណ្ដាលអោយសន្លប់នោះគឺអ្នកជំងឺយំខ្លាំងពេក...ហេីយជាពិសេសរាងកាយរបស់អ្នកជំងឺខ្វះរបបអាហារជីវជាតិបែបនេះហេីយគេអាចងាយនឹងឈឺគ្មានកម្លាំងកម្ហែង..រាងកាយចុះខ្សោយខាងពេទ្យរបស់យេីងបានចាក់ថ្នាំជំនួយរួចរាល់ហេីយ..សុំលោកទៅបេីកថ្នាំតាមវិជ្ជបញ្ជាផង»

«ចុះពេលណាគាត់ដឹងខ្លួន?? »

«រហូតដល់សាបជាតិថ្នាំប្រហែលជាមួយម៉ោងទៀតអ្នកជំងឺប្រាកដជាដឹងខ្លួនហេីយលោកអាចទៅមេីលអ្នកជំងឺបាននៅបន្ទប់លេខ១៤ព្រោះខាងយេីងបានផ្លាស់ប្ដូរបន្ទប់»DT

«បាទ..អរគុណហេីយ»Taehyungនិយាយពាក្យអរគុណរួចក៏ដេីរចេញទៅគេមិនបានទៅបន្ទប់ដែលមានជីមីននៅនោះទេគេដេីរចេញពីមន្ទីរពេទ្យតែម្ដង~

__១ម៉ោងក្រោយមក__

«អឹ....»Jiminបេីកភ្នែកមកបន្ទាប់ពីសម្លប់អស់ជាយូរគេសម្លឹងមេីលជុំវិញបន្ទប់រួចងេីបអង្គុយ

«ហេតុអីខ្ញុំនៅទីនេះ??អ្នកណាជាអ្នកជូនខ្ញុំមក?? »Jiminសួរខ្លួនឯងទាំងគ្មានអ្នកឆ្លេីយ

«ហឹ.....ហឹុក..»នៅសុខៗជីមីនក៏ទម្លាក់ទឹកភ្នែកមកគេនៅមានអារម្មណ៍ថាឈឺពាក្យសម្ដីរបស់ថេវាលោតពេញខួរក្បាលសឹងនឹងគ្រប់ពេលគេចង់បំភ្លេចវាណាស់តែវាមិនអាចគេឈឺព្រោះសម្ដីទាំងនោះពាក្យសម្ដីមេីលងាយពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃក្មេងម្នាក់នោះពិតជាអាក្រក់ខ្លាំងណាស់!!

_ក្រាក_

«មកយំស្អីទៀតហេីយអាណាងាប់?»Taehyungដេីរ
មកជាមួយអាហារស៊ុបបំប៉ននឹងផ្លែឈេីខ្លះគេបាត់ទៅប៉ុន្មានម៉ោងព្រោះត្រូវរត់ទៅទិញទាំងយប់ព្រោះអ្នកខ្លះមកវិញគ្រាន់បេីកទ្វាភ្លាមឃេីញទឹកភ្នែកភ្លែត!!

    រឿងវិទ្យាល័យផ្ដេីមស្នែហ៍Where stories live. Discover now