YOU MADE ME CRY

-5

OUR FERRIS WHEEL LOVE STORY

"Cindyyyyy! Bumalik ka ditooooo!" rinig kong sigaw ni Ed. Ang lalakeng pina date ni Mommy sakin ngayong araw.

Match maker kasi ang mommy ko. Ang sabi nya, tumatanda na daw sya kaya dapat ay makapag asawa na ako at the age of 25.

And I'm now 27 at araw araw akong binubulabog ng mga lalakeng pinapa date ni Mom sakin.

At ngayon, plano ko na namang i-ditch ang isang to gaya ng lagi kong ginagawa.

"Cindy!"

Binilisan ko ang pag lusot sa mga tao.

Nasa isa kasi kaming Amusement Park. At napaka boring nyang kasama.

Lumingon ako sa likod ko at shit!

Hinahabol nya parin ako!

Naghanap ako ng matataguan at way para hindi nya na talaga ako mahabol.
And my eyes landed in the ferris wheel.

"Cindy!"

Tumakbo agad ako papalapit dun at pumasok sa nakababang parang bahay bahay na sinasakyan na hindi ko alam kung ano ang tawag.

Pagpasok ko, umandar naman agad at nakita ko pa si Ed sa baba.

Binelatan ko sya habang hingal na hingal at bumuntong hininga ako.

"Seems like you're escaping?"

Nanlaki ang mata ko ng marinig ang baritonong boses na yun.

Nakita ko naman ang lalake na nasa harapan ko. Shit! Ba't hindi ko sya napansin kanina?

"Auhmmm. A-ah eh. Ano-"

"I'm Kirk. You are?"

"Cindy."

He smiled and I smiled back.

"I was supposed to ride this alone to chill out then a girl barged in and ride with me. Is this fate?" sabay tawa.

"Fate." I uttered at tumawa nalang din.

Ramdam ko ang pag ikot ng ferris wheel at nakakagaan sa pakiramdam kapag nasa taas ka na.

Napag usapan namin yung tungkol sa pag iwan ko kay Ed at nagkakilala talaga kami.
Me and Kirk talked na hindi namin namalayang tapos na pala yung pang 3rd batch na ulit namin.
Yes. Pangatlong bayad na para mag stay lang kami dun.

Ewan. I felt comfortable with him.

*

"So, bye?"

Nakababa na kami at nasa tabi kami ng popcorn stand. Good thing wala na si Ed dito. Baka nagsumbong na yun kay Mom at mayayari na naman ako nito.

"Sige. Bye."

I smiled.

"Pwede ko bang kunin ang number mo?"

"O-Okay lang."

I gave him my number at sinave nya naman agad.

"See you again soon." saad nyang nagpangiti sakin.

"Sige."

He waved before he walked away.

*

Napangiti ako ng maalala ang una naming pagkikita ni Kirk.

It's been what? 10 years?

At nakatayo ako ngayon sa harap ng Ferris Wheel sa isang amusement park.

"Cindy loves!"

Lumingon ako sa tumawag sakin at pagkakita ko ay ngumiti ako agad.

"Hey Kirk koooo!"

Tumakbo ako papunta sa kanya at yumakap.

"So, okay ba ang paglilibot? Ano sa tingin mo?"

"Ang ganda ditooo Kirk! Perfect for wedding ang sunset."

"Talaga? Mabuti at nagustuhan mo. You know na basta gusto mo, gusto ko na din."

"So, san tayo?"

Magsasalita na sana sya ng biglang nag ring ang phone nya.

"Gotta answer this, loves."
"Sige." I smiled and he excused himself.

Minutes later, Kirk came back.

"Loves, sorry hindi na kita masasamahang mag libot libot ha? Pinapatawag na ako ni boss e."

I sighed. Sayang naman.
Pero wala e. Mas importante yung boss nya syempre.

"Sige, okay lang."

"Babawi ako. Byeee! Loveyah!"

He hugged me, I smiled at sinundan ko lang sya nang tingin. Nang hindi ko na makita pa ang likuran nya, nawala ang ngiting sinusupil ko.

10 years had passed.

Me and Kirk are still together.

Together as friends.

And Kir is getting married.
Hindi sakin. At hinding hindi magiging ako.

The one he called boss, is his fiancé.
Nagpatulong lang sya sakin sa pagpili ng venue.

Venue ng unang pagkikita namin. Venue sa kasal nilang dalawa.

"Kirk, the day you'll get married, is maybe the end of our Ferris Wheel love story, that is only created by me."

I wiped my tears as it fell from my eyes.