Bir Küçük Nisan Meselesi

'Özür dilerim'

MULTİMEDİA=NİSAN seliiinaslan ithafen..

'Sadece alışmışım'
Beni öpücek benle barışmak için herşeyini vericek sandım oysa ki o 'eyvallah' deyip gitti. Gözyaşlarıma hakim olmadım ve hıçkırıklarla ağlamaya başladım. Sonra yanıma bizimkiler geldi. Damla 'canım ne oldu iyi misin ??' Dedi 'iyiyim, sadece eve gitmek istiyorum'
O sırada Oktay 'benim araba buralarda olacak Selin'le beraber geldik' dedi.
Sonra Oktay'ın arabasına bindik evin yolunu tuttuk.
***
Eve geldiğimde hala ağlıyordum. Galiba annemler yatmıştı sessizce odama çıkıp yatağıma yattım gözümden yaşlar eksik olmuyordu. Sonra aşağıdan tıkırtılar geldi. Korkmuştum, bakmak için aşağı indim. O sırada beni bayılttılar. Başka bir şey hatırlamıyorum.
***
Gözlerimi açtığımda sandalyeye bağlanmıştım yani kaçırılmıştım!!! 'Kimse yok mu ?' Dediğimde kapının açılma sesini duydum. Kirli sakallı birisiydi. 'Kimsiniz siz ?' 'Bizim küçük hanım uyanmış'
'Napcaksınız bana ?'
'Küçük bir intikam diyelim Baran bana az çektirmedi' Baran mı ne alaka ki.
'Birazdan seni kurtarmaya geleceğini tahmin edebiliyorum. Çünkü seni çok seviyor. Sende onu. Baran'ı bu sefer zayıf noktasından vurdum küçük hanım'
'Bırak beniiiiii' dediğimde yüzüme bir yumruk yemiştim. O sırada kapı büyük bir hışımla açıldı içeri Baran girdi.
'Baran al beni burdan'
Baran beni dinlemiyordu. Adamı doyasıya dövüyordu. Sonra korumalar geldiler ve Baran'ı dövmeye başladılar. Sevdiğim adam gözümün önünde dövülüyordu ama ben hiçbir şey yapamıyordum. 'Baraaaaaannnn'
***
Gözlerimi açtığımda Baran yanımdaki sandalyede uyuyordu. Heryeri kandı. 'Baran'
Dediğimde gözlerini yavaş yavaş açtı ve 'kusura bakma karşına çıkmayacaktım'
'Baran, ben dün için özür dilerim..'