Didem Madak " Pulbiber Mahallesi "

Poşet Süt

Süt deyince hep müstehcen şeyler geliyor aklıma 
Şiirde tam pansiyon kalıyorum Füsun 
Tonton kediler var bu mahallede hepsi de yazılıyor bana.  
Ben sütleri hiç dökmüyorum 
Kediler âleminde raconsuz bir davranıştır zira. 

Bana artık büyü diyorlar 
Kar tanrı kokuyor oysa Füsun, bilmiyorlar. 
Hızar sesi gelir uzaklardan, çok uzaklardan 
Beyaz bir varlığın talaşı gibiyim
Ufalanıyorum İstanbul'a her kar yağışında 
Geçen gün falımda beyaz bir kaplumbağa çıktı 
Ben ona kardan kaplumbağa diyorum, ismi bu 
Artık büyüyüm Füsun 
Bu mahallede bana kar helvası diyorlar
Soğuk ve tatlı manasında yani 
Nam-ı müstear gibi bir şey bilirsin
Eriyorum Füsun
Sütten derelere karışıyorum aşk dediğimde
Harbi seviyorum yani
Acı denizlere doğru akıyorum

Bana artık büyü diyorlar Füsun
Artık büyüyüm, bilmiyorlar
Ülkemin yürüyen caddelerinde acılarımızın kaynağını araştırıyorum
Kelimeler dişliyor kollarımı
Diş izlerinden bir saatle takip ediyorum zamanı
İsmimden ismimle doğduğumu inanıyorum Füsun
Bu inanç hiç bitmiyor
Bazı yarım işleri artık tamamlıyorum
Bazı yarım şiirleri
Bazı yarım baş ağrılarıyla. 
Neyse o olan rüya kedileri satıyorlar bakkalda, 
Çay içme vasfı olan ve rengini çaydan alan rüya kedileri 
Bilmem nasıl ikna oluyorum böyle bir kedi almaya 
Çok soğuk günlerde çayçen çayçen diye bağırılan yerlerde 
Çay içen bir süt dökmüş oluyorum 
Hüzün diyor bazı şairler nedense buna 
İsmin pohpoh koyayım bari diyorum yalaka rüya kedimin 
Gerçek hayat kaptanı bir sevgilim oluyor uzaklarda 
Onu düşünüyorum burnumdan dumanlar çıkararak 
Küstüğümde gözlerinden öpebilmek için dünyanın Füsun
İsmimle doğduğuma inanıyorum isminden 
Artık başkalarına yalnızca komik rüyalarımı anlatıyorum 

Doğururken geçenlerde 
Çok sancım vardı, bişey olmadı
Bana bişey olmaz, artık...
Büyüyüm ben Füsun.