Umutsuzluk içinde özlem

Bu hayatta biraz olsun dişli olmak gerek!

Her şey o kadar güzel gidiyordu ki...

"Aynur! Kızım haydi kalk, geç kalacaksın iş görüşmene!"

Diye adeta çığlık atan annemin sesiyle yankılanıyordu tüm ev. Ben de mecburen uyandım ve gardrobumdan beyaz gömleğimi ve siyah eteğimi giyinmek üzere yatağıma bıraktım.

Giyinip banyoda hafif makyajımı yaptım. Ardından annemle vedalaşıp evden ayrıldım.

Bu benim için bundan böyle ardı arkası kesilmeyecek ilklerin yalnızca biriydi.

Ilk iş görüşmem. Evden ayrılıp taksiye atladıktan sonra taksiciye gideceğim adresi verdim ve yola koyuldum.

Yol boyunca aklımdan neler geçmiyordu ki...

Okula başladığım ilk günden mezun olduğum bu günlere dek her şeyi düşündüm...

Taksinin durmasıyla kendime geldim ve ücreti ödeyip unutulmaz olan o yere indim.

Ben hayatta keşkeleri hiç kullanmayan biriyim, hatta biriydim...

Ta ki o kapıdan içeriye girinceye dek...

Taksiden indiğimde başımı yukarı kaldırıp Güney Holding'e şöyle bir baktım ve içeriye girdim.

İçeride danışmanı gördüğümde

"Merhaba, kolay gelsin. Ben iş görüşmesi için gelmiştim. Adım Aynur Arslan. "

"Hoşgeldiniz Aynur Hanım. İş görüşmesi için asansörden 2. Kata çıkın ve soldaki ilk odaya girin. Ömer Bey sizi bekliyor. "

"Peki, teşekkür ederim. "

Danışmadaki bayanın tarifi üzerine odayı buldum ve Ömer Bey ile görüşmek üzere kapıyı çaldım.

"Gir!"

Sesini duymamla kapıyı açmam bir oldu.

"Merhaba.!"

Deyip masaya doğru yaklaştım ve kendimi tanıttım.

"Ben Aynur Arslan. İş görüşmesi için geldim ." Deyip elimi uzattım.

Ömer Bey siyah kalın gözlüklerinin arasından iyice süzdükten sonra

"Mimar olmak için fazla genç değil misiniz ?" deyip elimi sıktı ve oturmam için eliyle siyah deri koltukları işaret etti.

"Haklısınız Ömer Bey. Yaşım oldukça genç fakat bu işimi yapamayacağım anlamına gelmez!" Deyip keskin bir dille konuşmaya başladım.

"Peki herhangi bir deneyiminiz var mı ?"

Deyip beni sorgulamaya başlayan Ömer Beye gözlerimi kısarak ve gerildiğimi pek te belli etmemeye çalışarak "Biliyorsunuz ki okulumdan yeni mezun oldum. Yaşım henüz 23 olabilir fakat bu alanda çok araştırma yaptım ve zamanla da tecrübe kazanarak iyi işler başaracağımı düşünüyorum. "

Deyince Ömer Bey bana ukala bir bakış attı ve

"Düşünüyorsun demek ha. Düşünmekle olmaz bu iş Aynur Hanım. "

Deyince dayanamayıp

" Yanılıyorsunuz Ömer Bey . Mimarlık düşünerek yapılan bir iştir. Ayrıca siz de bir mimar olarak düşünün ki işe başladığınız ilk yıllarda benim gibi tecrübesizdiniz."

Bu sözler ağzımdan nasıl çıktı bilemiyorum .

Ömer Bey bir kez daha beni süzedü ve

"Pekâlâ Aynur Hanım. Siz şimdi gidin ve bizden haber bekleyin."

"Peki iyi günler dilerim ."

Kapıdan çıktım.

İçimde işe alınamamak gibi bir kaygı vardı ve bu yüzden de ağzıma geleni söylediğimi hatırladığımda her ne kadar içimden kahkaha atmak gelse de , hâlâ holdingte olduğumu fark ederek sadece gülümsemekle yetindim.

Ve bir taksiye atlayıp evin yolunu tuttum.

"Canım kızım hoşgeldin. "

Diyen annemle karşılaştım kapıyı açtığımda.

"Hoşbulduk." Dedim gülümseyerek.

"Ee masıl geçti bakalım ilk iş görüşmen ?" Deyip göz kırptı annem.

"Harikaydı!" Deyip kahkaha attım.

"Nasıl yani, ben ilk olduğu için bu kadar iyi geçmez diye düşünmüştüm." Dedi annem.