The Unforgettable Conflict

Chapter 1

"sinabi ko na ang bawat kundisyon, ano pa bang kailangan mong malaman?" kalmadong sabi ni xandra habang hawak ang isang baso ng wine. Blangko ang expression ng mukha nya habang nakatitig sakin. Her face is really angelic but there's a devil inside her.

"you're suggesting that I take your place, pretend to be a fiancee ng isang lalaki? Na hindi nakakakita? Why? You must be mad to think na papayag ako sa gusto mong mangyare! I can't do such thing!"

"well, suggestion lang naman, tsaka ito lang ang nakikita kong sagot sa problema ko at problema mo!" she's starting to raise her voice. That's Alexandra, xandra for short my 2nd degree cousin.

Magkaharap kami ngayun sa sofa, she invited me sa bahay nya dahil may importante daw syang sasabihin. Nagdalawang isip ako nung una kase unusual na tinatawagan nya ko. But then, she's my cousin so nagpunta parin ako.

And now?

"c'mon! I'm offering you a rare deal! Pretend to be his fiancée because I couldn't! I'm free to go and your loans can be paid. Great deal isn't?" she pours another glass of wine and hand it to me, pero tinitigan ko lang yun.

"panloloko ang gagawin mo." Akmang tatayo na ko ng magsalita sya ulit.

"you also need money for your grandmother? Fo her maintenance? " tinitigan ko s'ya ng masama. I can't accept her offered though may part sa akin na nanghihinayang, hindi parin tama eh. "pagmatanda na talaga ang daming kailangan inuming gamot no?"

"still no!" pagmamatigas ko.

"mag isip ka nga Joanna, ang simple lang naman ng pinapagawa ko ei! Magiging tagapag alaga ka lang nya hanggang sa operation nya. Sasabihin mo lang sa bulag na yun na ako ikaw and you can leave kahit sa araw mismo ng operation!"

"bakit mo ba sya gustong iwan?" nagsisimula na kong mainis.

"wala ka nang paki ano man ang rason ko. Now what? Yes or no?" tila naiinip nyang tanung.

"no." matigas kong sabi "hindi ko papatulan ang kalokohan mo xandra, maawa ka nga sa tao. inaasahang ng parents niya na aalagaan siya ng babaeng papakasalanan niya. at isa pa sigurado akong makakahalata siya na hindi ako ikaw , matagal na kayong magkakilala."

"dalawang taon na kaming hindi nagkikita kaya sigurado ako na hindi siya makakahalat, kailan lang naman siya nabulag."

isang iling lang ang nasagot ko sa sinabi niya at tinalikuran ko na siya. umalis na ako.

 Oo gipit ako at alam ko din na napakaliit ng tingin nya sakin at sa pamilya ko. Kahit magkamag-anak kami hindi naging rason iyon para maging mabait sya sakin. Hindi ko kayang manloko ng tao. Lalo na ang may kapansanan, kahit pa sabihin na pwede ko syang alisan kapag nasa araw na ng operation nya.

Umuwi na ako agad. one semester nalang ako sa school at ojt and then Graduation na at pag nasahod na ko planado na saan mapupunta yun. Loans , mga utang kung kani-kanino at higit sa lahat para kay lola.

"la?" tawag ko kay lola pagkauwi ko, wala siya sa teresa kung saan madalas siyang naglalagi lalo at mainit ang panahon. 

"Janine! Si lola?" busy sya sa pagtetext kaya hindi nya ako sinagot. "hoy! Kapatid!"

"nasa kwarto. Nagpapahinga" pumunta ako sa kwarto para i-check si lola, mahimbing siyang natutulog. binuksan ko ang bintana para hindi hangin ng electric fan lang ang naikot sa loob.

"ate, wala na tayong bigas." sabi ni janine pagkalabas ko ng kwarto.

"kabibili lang kahapon ah? ubos na agad?"