☽maniac • minsung

1

Yazar Notu: Selam, ilk bölümler olduğu için biraz resmi yazıyor olabilirim. Umarım kurguyu seversiniz. Yorum yaparak fikirlerinizi belirtirseniz mutlu olurum! Oy verirseniz ve eğer hoşunuza giderse arkadaşlarınızla paylaşırsanız çok sevinirim. Keyifli okumalar :>

12 Haziran Saat: 12.54

Lee Minho

Sanırım, her şey bitmişti. Cehennem böyle bir yer miydi? Tamamen karanlık. Ölmüştüm. Yani sanırım. Kurtulmuştum değil mi? Sorumluklarımdan, insanlardan, yalnızlıktan. Her şeyden.
Bitmişti işte, düşündüğüm kadar zor olmamıştı.
Sesler duyuyordum. Ne oluyordu? Melekler mi buradaydı? Gözlerimi hissediyordum sanırım. Gözlerimi aralamaya çalıştım, çok ışık vardı. Han Nehri'nde boğularak ölmek bu kadar zor olmamalıydı. Ölmüş olmam gerekiyordu.

"Yaşıyor musun? Oh nefes alıyor!"

Ses netleştiğinde derin bir nefes verdim. Öksürdüm.

Ölmemiştim. Yaşasın, ölmemişim. Amanın ne güzel.

Uyuşmuştum sanırım. Hareket etmeye çalıştım. Her şey çok karışıktı. Sanırım boğulduğumu sanıp, beni kurtarmaya çalışmışlardı. Aptallar, ben intihar etmeye çalışıyordum.

"Kalkmalısın, hey"

Yanağımda hissettiğim sıcaklıkla gözlerimi açtım. O an, sırılsıklam olduğumu fark ettim. Gerçekten üşüyordum. Konuşmaya kendimi zorladım. Yanıma eğilmiş ve eli yanağımda olan birisi vardı. Tam olarak göremiyordum bile.

"S-soğuk."

Gözlerimi tekrar kapatıp başımı yana çevirdim. Donarak ölmek, kesinlikle boğulmaktan daha kötüydü.
Hem tüm dramatikliği kaçmıştı. Ne güzel atlamıştım suya.
Ölmek istiyordum.

Ah belkide, donarak ölecektim zaten.

-

12 Haziran Saat: 22.39

Lee Minho

Gözlerimi araladım. Hastane odasındaydım. Ne kadar güzel, her yer ilaç kokuyordu. Kolumdaki seruma bakıp iç çektim. Uyandığımı gören hemşire bana yaklaştı.

"Uyanmışsınız. Boğuluyordunuz, kurtarıldınız. Ciğerlerinizdeki suyu çıkarttık. Nasıl hissediyorsunuz?"

Hafifçe gülerek doğruldum. Keşke, bıraksaydınız, ölseydim. Birisi beni görmüş olmalıydı. Oysaki orası sessizdi. Boştu. Kimse yoktu. Tanrı beni kurtarmak için bir melek mi göndermişti? O kadar değerli olduğumu sanmıyordum. Göğüsümdeki ağrıyı umursamadan cevap verdim.

"İyi hissediyorum. Ne zaman çıkabilirim?"

Kim bilir belki, tekrar denerdim. Bir an önce çıkmak istiyordum. Hemşire birkaç doktor ile konuşup bana döndü.

"Bu gece burada kalacaksınız. Yarın sabah taburcu edilebilirsiniz."

Boğazımı temizleyip omuzlarımı hareket ettirdim. Sahte bir gülümseme takınıp hemşireye döndüm.

"Tamam. Teşekkürler. Durun-"

Aklıma takılan bir şey vardı.

"Benim boğulduğumu kim ihbar etti?"

Hemşire elindeki kağıtlara bakarak bana odaklandı.

"Han Jisung."