Ngayon lang ako ulit nabaliw.
Pero hindi sa pag-ibig.
Hindi din sa lalaki.
Kundi sa isang artista.
Isang baguhang artista na alam ko naman ay hanggang tingin ko lang.
Hindi pa ata ako naging fan ng isang local celebrity before.
Pero iba 'to.
Iba si Anthony.
Just when I thought I was already done with my teenage years, Anthony came in like a storm ready to wreck my heart.
------------------------------------
"Bina, ano sasama ka ba?"
Nakaipit ang phone ko sa tenga ko at balikat habang naghihiwa ako ng kamatis. I'm planning to cook omelette for today nang biglang tumawag ang pinsan kong si Arvin. Medyo nagsisisi akong hindi ko nalang nilagay sa loudspeaker ung phone dahil nangangalay na ako.
"Hindi ko alam." Sabi ko pagtapos ay binitawan ko ang kutsilyo at tinigil ko ang pag hihiwa. "Ang layo kasi ng Laguna. Alam mo namang may pasok ako eh."
"Eh kaya nga Saturday yon di ba?" Narinig ko ang buntong hininga niya kahit malakas ung tubig na lumalabas sa faucet. After kong maghugas ng kamay ay agad akong nagpunas at hinawakan ung phone ko para makapag focus ako sa pakikipag usap kay Arvin. Lumabas ako ng kitchen para tumayo sa may glass door papuntang terrace kung saan tanaw ko ang cityscape ng buong BGC.
He's inviting me on his birthday party sa Laguna. I'm currently living in BGC kaya nalalayuan ako sa bahay nila.
"I'll try, okay?" May tunog ang ngiti niya. Ramdam kong napupunit na ang mga labi niya dahil rito.
Napailing ako. "I'm not that important anyway. Bakit ba pinipilit mo akong pumunta?"
"Anong 'you're not important'? Pipilitin ba kitang pumunta dito kung hindi?" Napasingi ako sa tanong niya. Well...
"Basta, pumunta ka. Susunduin ka nalang namin condo mo if you want. I'll bring along Kaila and Mere. Si Mere ang madi-drive." Pang-aasar niya. Nanlaki ang mga mata 'ko.
"You-!" Rinig ko ang halakhak niya sa kabilang linya. Kainis!
Knowing Mere, he can't drive properly. Nag-aaral pa lang siya.. We'd probably fly straight to heaven kung siya ang magdi-drive.
"Okay, okay!" He chuckled. Basta pupunta ka ha?"
Napamewang ako. "Oo na." I sighed. "Paulit-ulit?"
He giggled. "Yon!" Napangiti rin ako. "I also have a surprise for you. So.. I really need you to come."
"Surprise?" Napakunot ang noo ko. "That's so not you." I cackled.
"You'll see." He grinned. I know he grinned because... I don't know but he seems.. proud? Like that surprise for me is a form achievement for him.
"Alright." I walked back to the kitchen para tignan iyong kamatis na binitawan ko. I'm getting hungry!
"I need to go. Hindi pa ako kumakain!" I blurted out and he laughs again. Kairita talaga.
The moment I put my phone down ay hinawakan ko agad iyong kutsilyo para ituloy ang paghihiwa sa kamatis. And while doing this, I can't help but think.. what in the world happened for Arvin to surprise me? Anong nakain 'non?
The whole week for me has been like hell. Sa dami ng trabaho na binigay ng boss ko ay parang gusto ko na lang magpahinga ngayong weekend. Only that I have already commited to attending Arvin's birthday party. So then, I don't think I have a choice.
